Schumann 1839: jaar van de piano. ‘Humoresque’ in Bes op. 20; ‘Nachtstücke’ op. 23 nr. 1-4; ‘Arabesque’ in C op. 18; ‘Blumenstück’ in Des op. 19; ‘Faschingsschwank aus Wien’ op. 26’; ‘Romances’ op. 28 nr. 1-3; ‘Bunte Blätter’ op. 99 nr. 1-3 en nr. 10; ‘Fughette’ op. 32/4; ’Phantasiestück’ uit Albumblätter op. 124. Alexandra Papastefanou. First Hand Records FHR 112 (2 cd’s, 1u. 53’09”). 202

 

De Griekse pianiste Alexandra Papastefanou studeerde eerst aan het Conservatorium in Athene en vervolgens in Moskou aan het Tchaikovsky Conservatorium, de Liszt academie in Boedapest en de Universiteit van Indiana in Bloomington. Verder behoren György Sebök en was ze finaliste in een Clara Haskil concours.

Na haar opname van Bachs volledige  Wohltemperiertes Klavier (First Hand FHR 65, 4 cd’s) en de zes Franse suites (First Hand FHR 70) wijdt ze zich nu aan Schumann m et een interessant programma.

We weten dat de creativiteit bij hem zolang zijn geestelijke gezondheid in orde was in golven kwam. Zoals 1840 een annus mirabilis was voor zijn liederen, zo was 1839 dat voor zijn pianowerken. Het was tevens het jaar waarin hij hoopte op een verloving met pianiste Clara Wieck.

Chronologisch gezien behoren daar allereerst de Bunte Blätter toe. Het was een gift voor Clara op Kerstavond 1838. Een mooie afspiegeling van de manisch-depressieve kant van de componist. Alexandra Papastefanou speelt ze mooi met aangename nuancen, maar had wel nog voor wat meer contrast mogen zorgen.

Dat geldt eigelijk voor het hele programma. Ze is wat te veel ‘mezzo-fortiste’. Het beste geslaagd is de erg sfeervolle ‘Humoresque’. Dankbaar mogen we werden zijn met een onbekend werk als de Fughetta. Deze uitgave is alleen al door de samenstelling van het programma toch goed tegen herhaling bestand.