Shostakovitch: Symfonieën nr. 1 in f op. 10, 14 voor sopraan, bariton en orkest op. 135 en 15 in A op. 141; Kammersymphonie in c op. 110a. Kristine Opolais (s) en Alexander Tsymballyuk (bs) met het Boston symfonie orkest o.l.v. Andris Nelsons. DG 486.0546 (2 cd’s, 2u. 37’22”). 2018/9

 

Met de Symfonieën nr. 4, 11 op DG 483.5220, nr. 5, 8 en 9 op DG 479.5201, nr.  6 en 7 op DG 483.6728 en nr. 10 op DG 479.5059 heeft Nelsons wanneer we deze uitgave meetellen het grootste deel van zijn Symfoniecyclus, die gepaard gaat met andere orkestwerken binnen een paar jaar voltooid. Hij kreeg er internationaal alle lof voor. De componist had daar heel wat langer tijd voor want tussen nr. 1 uit 1925 en nr. 15 uit 1971 ligt een behoorlijk lang tijdsbestek.

Die grote waardering geldt ook hier, gelukkig zonder enige restrictie wat Symfonie nr. 14 aangaat Dit werk is geschreven voor sopraan, bas en een klein strijkorkest met slagwerk en is opgedragen aan Benjamin Britten. De gezongen teksten komen uit elf gedichten van Garcia Lorca, Apollinaire, Küchelbecker en Rilke en gaan alle op een of andere manier over de dood. Samengevat in de delen ‘De profundis’, ‘Malaguena’, ‘Loreley’, ‘Le suicide’, ’Les attentives’ 1 en 2, ‘A la santé’, ‘Réponse dec cosaques Zaporogues au Sultan de Constantinople’, ‘O Delvig,  Delvig!’,’Der Tod des Dichters’ en ’Schlussstück’.

Met Kristine Opolais en Alexander Tsymballyuk werden twee voortreffelijke zangers gevonden die deze teksten heel verzorgd en met passend sombere expressie voordragen. In Symfonie nr. 15 weet de dirigent zowel de onbeschaamde en wat ongerijmde Rossinicitaten als de referenties aan Wagner goed te plaatsen, de laatste zelfs enigszins ontroerend.

In de Kamersymfonie (De uitgebreide versie van Strijkkwartet nr. 8) zetten de strijkers uit Boston hun beste beentje voor, als het ware gedragen door een sonoor contrabasfundament, met name in het eerste deel. Een volgend succes in deze reeks is daarmee en feit.