Schumann, Camillo: Cellosonates nr. 1 in g op. 59; en 2 in c op. 99; Stukken voor cello en piano op. 20 nr. 1 en 2. Maria Kliegel en Francesco Piemontesi. Naxos 8.572314 (63’01”). 2009

 

Schumann, Camillo: Klarinetsonates nr. 1 in Bes op. 112 en 2 in Es op. 134; Serenade voor klarinet en piano. Bettina Beigelbeck en Jeannette La-Deur. CPO CPO 555.226-2 (72’48”). 2018

 

Als organist en laatromantische Duitse componist stamde Camillo Schumann (1872 - 1946) uit een muzikale, maar niet met Robert verwante Duitse familie. Tot zijn bekendste werken behoort een zestal Orgelsonates. Hoewel hij leefde en werkte in een periode waarin de muziek van Berg, Schönberg en Webern doordrong in het muziekleven, hield hij zich stug en consistent vast aan de traditionele stijl van Brahms c. s.

De meeste van zijn composities werden tijdens zijn leven niet gepubliceerd, maar zijn als manuscript bewaard in het Saksische Staatsarchief. Dit in tegenstelling tot de werken van zijn oudere broer Georg Alfred (1866 - 1952) die tevens directeur was van de Berlijnse Sing-Akademie. Van hem zijn Pianowerken opgenomen door Michael van Krücken (CPO CPO 555.304-2).

Camillo Schumann leverde in zijn rond de driehonderd composities bijdragen aan vele muziekgenres en deze twee cd’s bevatten voor hem heel representatieve muziek die de aanzienlijke compositorische kwaliteiten van hem tonen.

We horen in deze Sonates een zorgvuldig en goed gebalanceerde bouw, mooie overgangen tussen de delen, attractieve dialogen tussen de partners, het benutten van vele expressiemogelijkheden, een goede opbouw van spanning, gevolgd door noodzakelijke ontspanning. Dat alles in de traditie van Reinecke en Radeck.

De speelse Serenade voor klarinet en piano heeft vijf deeltjes en is wat dat betreft uitgebreider dan de andere werken. Zowel Maria Kliegel en Francesco Piemontesi als Bettina Beigelbeck en Jeannette La-Deur maken goed duidelijk dat we te maken hebben met een componist die zeer goed wist wat hij wilde en dat op een hoogst bevredigend spelniveau.