Stravinsky: Elegie voor soloviool; Duo concertant; Histoire du soldat, L’. Isabelle Faust (v), Dominique Horwitz (spr), Lorenzo Coppola (kl), Javier Zafra (fag), Reinhold Friedrich (cornet), Jörgen van Rijen (tromb) en Wies de Boevé (cb), Raymond Curfs (slagw) en Alexander Melnikov (piano). Harmonia Mundi HMM 98.2671 (78’26”). 2020
Tijdens de Eerste Wereldoorlog waren Stravinsky’s drie extravagante balletten niet uitvoerbaar. Het is de vraag of hij zich toen hoe dan ook had afgewend van het bovenmaatse orkest van de Sacre, maar de oorlog bracht een drastische verkleining teweeg. In 1918 woonde Stravinsky in Zwitserland, waar hij in samenwerking met de schrijver Charles Ferdinand Ramuz L’Histoire du soldat schreef. Met twee acteurs, een danser, een verteller en een ensemble van zeven instrumentalisten die ook op het podium staan, werd dit het prototype van het twintigste eeuwse muziektheater. Zijn nooit gerealiseerde plan was om per vrachtwagen langs Zwitserse dorpen te trekken om het stuk op te voeren.
L’Histoire du soldat is een variant op het verhaal van Faust, maar wijst ook vooruit naar Stravinsky’s The rake’s progress. Het draait om een pact met de duivel. Muzikaal weerspiegelt het Stravinsky’s interesse uit die tijd met een tango en een ragtime. De viool heeft de hoofdrol in het drama.
Meestal krijgen we het werk in suitevorm te horen, dus zonder dialogen. Maar het werk komt het beste tot zijn recht in de complete theatervorm. zoals bijvoorbeeld in de eerdere opname van bijvoorbeeld Ward (Naxos 8.553662).
Maar de nieuwe opname is om verschillende redenen bijzonder. Om te beginnen spelen de instrumentalisten op quasi historische instrumenten (Jörgen van Rijen leende er een trombone van een voorganger uit het Concertgebouworkest voor) en de contrabas met darmsnaren klinkt mild. En verder omdat er drie versies van ter beschikking staan: in het originele Frans, Duits en Engels. Dat en de voortreffelijkheid van de uitvoering maken dit tot de eerste keuze.
De beide korte werken vormen een aardige inleiding.