Schumann: Symfonieën nr 1 in Bes op 38 ‘Lente’ en 4 in d op. 120 (bew. R. en C. Schumann. Eckerle pianoduo. Naxos 8.572881 (60’20”). 2018

 

Al gauw nadat de orkestversie van de Symfonie nr. 1 klaar was, zorgden Clara en Robert Schumann voor een reductie tot pianoduo, waarschijnlijk om het zelf uit te voeren. Opmerkelijk is hoeveel details uit het origineel voorkomen in deze bewerkingen. Het eerste deel van Symfonie nr. 1 met zijn aanstekelijke en treffende hoofdthema (men voelt de lente komen) bleef vrijwel intact. Sommige texturen zijn ver verdeeld over de boven- en onderkant van het toetsenbord, maar er is geen schade toegebracht aan het muzikale argument. Het werk begint vrij ingehouden, maar bloeit dan vol vreugde op. Het tweede deel klinkt zo mooi dat men zou wensen dat het veel langer duurde. In het scherzo is een mooi contrast aangebracht met het trio en de finale begint krachtig en eindigt als een dans. Robert en Clara wisten precies wat ze moesten doen. Het vermoeden rijst dat het best in omgekeerde volgorde kan zijn gegaan en dat eerst de duoversie ontstond en pas daarna de orkestversie.

Van de Symfonie nr. 4 bestaan twee orkestvormen (beide opgenomen door John Eliot Gardiner op DG 457.591-2). De tweede versie werd door Robert bewerkt voor pianoduo. Het spel krijgt hier terecht een donkerder en energieker karakter met een spannende overgang tussen het derde en vierde deel. Dit is de vijfde aflevering uit de reeks Schumann pianoduo’s van het Eckerle duo, dat is gevormd door Mariko en Volker Eckerle die als gesloten eenheid met veel technische verfijning en expressieve subtiliteit spelen