Schubert: Symfonieën nr. 1 in D D. 82, 2 in Bes D. 125, 3 in D D. 200, 4 in c D. 417 ‘Tragische’, 5 in Bes D. 485, 6 in C D. 589, 8 in b D. 759 ‘Onvoltooide’ en 9 in C D. 944. Concertgebouworkest o.l.v. Nicolaus Harnoncourt. Teldec 4509-91184-2, 842-4500011, Warner 2564.62323-2 (4 cd’s, 4u., 23’56”). 1992 

 

Schubert: Symfonieën nr. 1 in D D. 82, 2 in Bes D. 125, 3 in D D. 200, 4 in c D. 417 ‘Tragische’, 5 in Bes D. 485, 6 in C D. 589, 8 in b D. 759 ‘Onvoltooide’ en 9 in C D. 944. Europees Kamerorkest o.l.v. Nicolaus Harnoncourt. ICA Classics ICA 5160 (4 cd’s, 4u., 12’12”). 1988

 

Terwijl Warner de opname van al Schuberts Symfonieën met het Concertgebouworkest uit 1992 tegen verlaagde prijs aanbiedt, komt ICA Classics nu met een vier jaar oudere ‘live’ opname die in Graz tijdens het Styriarte Festival werd gemaakt. Op het eigen label van het Berlijns filharmonisch orkest   circuleert een derde, duurdere complete versie van deze dirigent. De uitvoeringen uit Graz klinken wat vlotter en slanker dan die met de beroemde grote orkesten, misschien ook iets enthousiaster wat de componist wel ten goede komt. Al Harnoncourts vertolkingen zijn interessant, ook wanneer men het niet in alle opzichten met hem eens is. Dat geldt ook voor deze. Soms treft een nodeloos rubato en zijn er andere verrassingen zoals de langzame tempi van de ‘Onvoltooide’. Daar tegenover staat het vlotte, meeslepende tempo van de finale van nr. 9. Nr. 5 krijgt alle ruimte om zich lieflijk te ontplooien.

Het is vooral aan de luisteraar om te bepalen welke van de twee opnamen de voorkeur heeft. Beide hebben veel voor zich te zeggen en zelf koester ik vooral ook Abbado met datzelfde Europees Kamerorkest uit 1987 (DG 477.8687), die daarvoor 5 cd’s nodig heeft omdat Joachims bewerking van het Grand Duo in C D. 812 en de Ouverture Die Zauberharfe daaraan zijn toegevoegd.