Saint-Saëns: Pianokwintet in a op. 14; Dvorak: Pianokwintet nr. 2 in A op. 81, B. 155. Bernardo Santos (p) met het Belem kwartet. Da Vinci C 00511 (73’39”). 2021

 

Saint-Saëns was zelf een virtuoze pianist en het is dus geen wonder dat hij zichzelf goed bediende het de zwierige pianopartij in zijn kwintet. Maar hij vergat niet om de vier strijkers daar nauw bij te betrekken en voor mooie dialogen te zorgen die voor dramatische spanning zorgen, zoals in het martiale beginthema en de combinaties van het prachtige tweede deel met zijn gevarieerde textuur. Het derde deel is een soort moto perpetuo en de finale een doorwrochte fuga. 

Dvorak had in 1872 al een driedelig Pianokwintet in A op. 5, B. 28 geschreven, maar was ontevreden over het resultaat, vernietigde het, maar vond zo’n vijftien jaar later een kopie terug en bracht daarin herzieningen aan om er toch een op Boheemse volksmuziek gebaseerd gedegen, later populair geworden compositie van te maken.

Bernardo Santos maakt met Fabio Santos en Renan Cardoso(v), Haroldo Correia (va) en Bruno Valente (vc) van beide werken heel goede, vooral melodieuze vertolkingen waaraan dieper gravende, dramatische momenten niet ontbreken. In de opname ins de vleugelgelukkig niet bijzonder uitgelicht.

Te midden van de andere opnamen (vier van Saint-Saëns en zes van Dvorak) maakt deze nieuwkomer een heel goede indruk.