Sibelius: Symfonieën nr. 1-7; ‘Tapiola’ op. 112; 3 ‘Late fragmenten’, ‘Hul’ (voltooid door Virtanen). Oslo filharmonisch orkest o.l.v. Klaus Mäkelä. Decca 485.2256 (4 cd’s, 4u., 24’). 2021

 

De Finse dirigent Klaus Mäkelä is pas zesentwintig, maar al wel chef van het Oslo filharmonisch orkest en het Orchestre de Paris, ook stond hij al voor het Concertgebouworkest. Met een exclusief contract van Decca op zak, waagde hij zich meteen aan een groot project: de opname van alle Symfonieën van Sibelius.

Het resultaat is nogal onregelmatig. Symfonie nr. 1 klinkt wat verbrokkeld als een reeks kleurige Symfonische gedichten zonder een duidelijk onderling verband, maar de stoere nr. 2 en de duistere nr. 4 komen prachtig uit de verf. Daartussen ervaart nr. 3 weer een onsamenhangende behandeling en komt er het slechtste af. Symfonie nr. 5 mist grandeur (heel duidelijk in het ‘zwanenthema’ uit de finale. Symfonieën nr. 6 en 7 worden vrij zakelijk afgehandeld.

Het Symfonisch gedicht Tapiola klinkt als een kil landschap en dan zijn er interessant nog drie fragmenten, mogelijk ooit bedoeld voor een achtste symfonie, waarvan de rest werd vernietigd gedurende W.O. 2. Bij elkaar slechts enkele minuten muziek.

Als geheel laat deze cyclus helaas te veel vragen onbeantwoord en is het verstandiger om te kiezen voor de tweede cyclus van Colin Davis (RCA 82876.55706-2) of voor Osmo Vänskä (BIS CD 1286/8).