Scriabin: Pianosonates nr. 2 in gis op. 19 ‘Fantasiesonate’, nr. 5 in Fis op. 53 en nr. 9 in F ‘Zwarte mis’ op. 68; Uit 3 Pianostukken op. 2 étude in cis op. 2/1; uit Pianostukken op. 8 étude in des op. 8/12; Uit 4 Pianostukken op. 56/3 Nuances; Uit 2 Pianostukken op. 59 Poème; Mazurka’s op. 3 nrs. 1, 3, 4 en 6; Wals op. 38. Jevgeni Soedbin. BIS SACD 1568 (57’). 2007

Jevgeni Soedbin maakte eerder een Scarlattiprogramma (BIS CD 1508) en een Rachmaninovprogramma (BIS SACD 1518). Hier verbluft de prijsgekroonde Rus opnieuw met Scriabin. Hij valt natuurlijk in de eerste plaats op met een bewijs van grote virtuositeit. Maar belangrijker is dat hij daarnaast in deze werken – vooral in de mineurstukken – veel expressieve diepten peilt. Hij schuwt niet om zich hier en daar wat vrijheden te gunnen.

Waar de Tweede sonate nog zwaar op Chopin leunt, is de Vijfde vervuld van fascinerende expressionistische uitersten, die met extreem gecompliceerde chromatiek nog worden opgevoerd in de Negende. Ashkenazy (Decca) en Hamelin (Hyperion) zetten hier letterlijk de toon, maar het Mestofileskarakter van deze stukken wordt haast nog beter belicht door Soedbin.

Voortbouwend op Liszts Transcendentale études vormen  Scriabins Etudes zo ongeveer de harde kern van zijn pianowerken en zijn verbeeldingsvolle wereld. Ze fungeren bij hem als het middel bij uitstek om zijn persoonlijke genoegens te uiten en daarmee te experimenteren. Soedbin beschouwt deze muziek niet letterlijk als ‘hamerstukken’, doch hij onthult  hier en in de andere kortere stukken een duizelingwekkende wereld waarin de ideeën voorbijschieten als vis in een exotische vijver. Pianistiek en verbeeldingskracht van de hoogste orde.

De toelichting die hij zelf bij het programma schreef is ook heel lezenswaardig en de opname doet zijn spel alle recht en gelukkig is de vleugel voortreffelijk in SACD vorm geregistreerd.