Strauss: Vier letzte Lieder; Uit Ariadne auf Naxos: ‘Ach! Wo war ich? Tot?...; ‘Ein Schönes war: hieß Theseus-Ariadne; ‘Es gibt ein Reich’; ‘Verführung’ op. 33/1; ‘Freundliche Vision’ op. 48/1; ‘Winterweihe’ op. 48/4; ‘Zueignung’ op. 10/1; uit Die Ägyptische Helena: ‘Zweite Brautnacht’. René Fleming met het Münchens filharmonisch orkest o.l.v. Christian Thielemann. Decca 478.1074 (56’16). 2008 

We hebben er lang op moeten wachten, maar het was natuurlijk onvermijdelijk dat Fleming zich ooit over Strauss’ Vier letzte Lieder zou ontfermen. Terecht heeft ze gewacht tot zij zelf en haar stem gerijpter waren en dit project niet meteen na haar eerste, samen met Barbara Bonney en Susan Graham aan Strauss ‘heldinnen’ gewijde cd (Decca 466.314-2) uit 1998. Weliswaar bestond er van haar al een opname van deze liederen op RCA 82876-59408-2 met het Houston orkest o.l.v. Christoph Eschenbach, maar die wordt hier overtroffen.

Met haar romige, gulle en stralende sopraanstem beschikt Fleming over het ideale instrument voor dit repertoire. Ze heeft zich goed de voor Strauss moeilijke fraseologie, nuancering en tekstbehandeling eigen gemaakt die haar ook zo goed te pas komt in de operarollen van Strauss die se op haar repertoire heeft. Vooral de climaxen klinken imposant.

Strenge puristen kunnen hooguit wat aanmerken op haar niet steeds geheel loepzuivere uitspraak van het Duits; wat dat betreft zijn zangeressen met Duits als moedertaal in het voordeel. Zeker bij de Vier letzte Lieder bestaan onder kenners en liefhebbers grote voorkeuren, waarbij voor velen de vertolking door Elisabeth Schwarzkopf en Szell (EMI 566.909-2) nog steeds als gouden standaard geldt. Anderen zijn heel gelukkig met de glorieus zingende Jessye Norman/Masur (Philips 464.742-2), de geweldige Janowitz/Karajan (DG 439.467-2) of de jonge Stemme met Pappano (EMI 378.797-2).

Bij zoveel persoonlijke voorkeuren kan iedereen na vergelijking het beste zelf een keuze maken. De rest van het (wat speelduur betreft wat korte) programma is prachtig.