Shostakovich: Pianokwintet in g op. 57; Pianotrio nr. 1 in c op. 8; 5 Stukken voor 2 violen en piano (arr. Atovmian). Julian Rachlin en Janine Jansen (v), Yuri Bashmet (va), Mischa Maisky (vc) en Itamar Golan (p). Onyx 4026 (55’14”). 2006

Als in een geheiligde dependance van het Utrechtse Janine Jansen festival later in december speelden de rond haar verzamelde musici in de grote zaal van de Weense Musikverein 13 december 2006 als een soort try-out een geheel aan Shostakovitch gewijd programma ter gelegenheid van de honderdste geboortedag van de componist.

Omdat eventuele opnamen van het Utrechtse festival hooguit in de omroeparchieven, maar niet op normaal in de handel zijnde cd’s verkrijgbaar zijn, zal deze ‘live’ uitgave zeker voor trouwe fans en bezoekers van die Utrechtste muziekdagen een fijn memento zijn.

Bij het pianokwintet hebben Jansen en kompanen de pech dat hun opname uitgerekend in de grote schaduw valt die door Argerich en haar vrienden kort geleden is geworpen (EMI 504.504-2). Een interpretatie zo indringend, zo uit één stuk, zo energiek en dramatisch, maar ook zo melancholiek dat het moeilijk te overtreffen is. Ook Ashkenazy c.s. (Decca 473.807-2), het Nash ensemble (Virgin 561.760-2) en Leonskaja c.s. (Warner 2564-60813-2) zijn in dit werk niet te versmaden, maar Jansen en haar toegewijde vrienden handhaven zich in dit gezelschap uitstekend en hebben het voordeel van een unieke koppeling. Het kwintet klinkt groots, vol sterke, niet alleen dynamische contrasten met heel geïnspireerd spel van alle betrokkenen en een Maisky die zich gelukkig eens niet te nadrukkelijk profileert. De fuga klinkt heel kernachtig, het scherzo erg puntig, het intermezzo treffend en de finale subtiel.

Ook alle waardering voor de realisatie van het onbekendere eerste pianotrio, een betrekkelijk obscuur, maar interessant werk waaraan twintig ontbrekende maten door Boris Tischenko werden toegevoegd. Ook dit werk krijgt na een verdroomd begin een vitale, maar gevoelige verklanking. Vergelijk hier het Grieg trio (Simax PSC 1147).

De vijf stukken voor 2 violen en piano in het arrangement van Lev Atovmian vinden hun oorsprong in film- en balletmuziek. Luchtig, geestig, verstrooiend materiaal ter ontspanning. Ook Fortunatov maakte ook dergelijke bewerkingen en het is interessant om eens te beluisteren wat Perlman, Zukerman en Sanders daarvan maakten (EMI 562.593-2). 

De opname heeft een geslaagd reportagekarakter. Het applaus aan begin en eind had gevoeglijk weggelaten mogen worden.