Saint-Saëns: Pianoconcerten nr. 2 in g op. 22 en 5 in F op. 103, Egyptisch; Franck: Variations symphoniques. Jean-Yves Thibaudet met het Suisse romande orkest o.l.v. Charles Dutoit. Decca 475.8764 (66’28”). 2007

Voor de complete vijf pianoconcerten van Saint-Saëns konden we tot nu toe het beste terecht van Pascal Rogé en Dutoit (Decca 443.865-2, 2 cd’s uit 1979) en Aldo Ciccolini met Baudo (EMI 769.443-2 uit 1991). Maar enige verversing en toespitsing was langzamerhand wel geboden.

Over het populairste tweede concert is wel gezegd dat het begint als Bach en eindigt als Offenbach. En inderdaad het start vrij serieus als een orgelvoorspel van Bach en vervolgt met een lichtvoetig scherzo en eindigt met een uitbundige presto finale. Al met al is het een ongelijkmatig, maar niet onaantrekkelijk stuk.

Het vijfde, laatste en Egyptische concert dateert uit 1896 en diende om Saint-Saëns vijftigjarig jubileum als concerterend kunstenaar te vieren. Als weerspiegeling van de natuur en de geluiden van een land dat hij kende en lief had, is het een eveneens heel briljant werk.

Beide werken worden op deze cd van elkaar gescheiden door Francks bekendere Variations symphoniques bij wijze van rustgevend intermezzo. Thibaudet heeft een heel zekere greep op deze muziek die hij waar nodig heel subtiel, waar nodig ook erg exuberant met een puik ritmisch gevoel weergeeft. Vitale ingrediënten in deze muziek, net als zijn parelende techniek. Dutoit zorgt eens temeer voor een prima sluitende, stimulerende, gevoelige begeleiding. De opname klinkt uitermate fraai. Geen wonder: hij komt uit de Geneefse Victoria Hall, een akoestisch volmaakt milieu sinds we de vroegere Decca opnamen met hetzelfde orkest leerden kennen.

Saint-Saëns is hier sans concours; wat Franck betreft is er natuurlijk meer keus. Denk aan de andere koppelingen van Lortie (Chandos), Curzon (Decca) en De Laroccha (Decca).