Schubert: Pianosonates no. 1 en 18; Schubert/Liszt: ‘Der Müller und der Bach’ uit Die schöne Müllerin. Arcadi Volodos. Sony SK 89647 (63’58”). 2001

Volodos maakte naam als een Horowitzachtige pianogeweldenaar voor wie geen technische barrière te hoog was en voor wie zelfs lastige weken een peulenschil waren. Hij illustreerde dat met reeks een supervirtuositeit veronderstellende eigen bewerkingen die aan Horowitz en Cziffra herinnerden zoals Mozarts Turkse rondo en het langzame deel uit Rachmaninovs cellosonate. Allemaal heel imposant en bewonderenswaardig.

Dat hij ook nog een normaal denkend en voelend kunstenaar was, demonstreerde hij enige seizoen geleden door o.a. in Utrecht een recital met veel ongemanipuleerde Schubert te spelen. Dat was een geweldige (positieve) ervaring. Die wordt met deze in de Weense Sofiensaal gemaakte opname bevestigd. Een vroege en een latere sonate van Schubert illustreren dat Volodos ook en geweldig Schubertvertolker is en meer kan dan prachtige loopjes, arpeggio’s en forse accooorden kan spelen. Dat bleekt meteen uit de eerste sonate, maar de meesterproef wordt pas afgelegd in de sonate D. 894 die hij met in fluwelen handschoenen gehulde vingers alle gewenste melancholie, zangerigheid, geheimzinnigheid en glans meegeeft. Waarmee hij zich schaart in het illustere gezelschap van Kempff en Pollini (DG), Schiff (Decca) en Brendel (Philips).

Mogelijk omdat D. 157 geen finale heeft, vulde de pianist het programma aan met de Lisztbewerking van een bekend lied en daarin weet hij de wanhoop van de jonge molenaar volmaakt uit te drukken. Op de opname valt werkelijk niets aan te merken en zo werd dit een van de mooiste pianoplaten uit de laatste tijd.