SCHUBERT: STRIJKKWARTETTEN NR. 12-14, STRIJKKWINTET
Schubert: Strijkkwartetten nr. 12 in c D 703 Quartettsatz, 13 in a D 804 Rosamunde, 14 in d D 810 Der Tod und das Mädchen en 15 in G D 887; Strijkkwintet in C D 956. Mstislav Rostropovitch met het Emerson kwartet. DG 477.045-2 (3 cd’s, 179;56”). Een logisch gebundelde heruitgave van opnamen uit de periode 1987/1990, waarbij het dertiende kwartet zelfs voor het eerst op cd lijkt te verschijnen van de Emersons. Nr. 14 was er al op DG 423.398-2 gecombineerd met Beethovens op. 95 en nr. 15 op 429.224-2 met op. 135, terwijl het kwintet autonoom verkrijgbaar was op DG 431.792-2: een ‘live’ opname uit een kerk in Speyer bij gelegenheid van het 125 jarige bestaan van BASF.De Amerikanen huldigen een frisse, vlotte aanpak, spelen enorm virtuoos en beheerst, schenen veel aandacht aan het detail en zorgen – zoals dat ook bij de belangrijkste rivalen: het Hagen kwartet (DG), het Alban Berg kwartet (EMI), het Italiaans kwartet (Philips) en het Leipzigs kwartet (MDG) het geval is – voor de allerhoogste standaard op het gebied van intonatie, ensemblespel en homogeniteit. In die vergelijking behoren ze tot de wat koelere interpreten die de zenuweinden van de muziek wat meedogenlozer blootleggen. Beide violisten die elkaar regelmatig afwisselen, hebben een vrij hard aandoend timbre.De andere ensembles tonen misschien iets meer verbeelding en warmte. Vergelijk bijvoorbeeld het andante uit het dertiende kwartet met zijn fraaie Rosamunde thema, dat hier met heel zekere toets maar relatief wat minder innigheid wordt voorgedragen. Of de opbouw van het variatiedeel uit het veertiende kwartet met zijn referentie aan het lied Der Tod und das Mädchen. Hier is het angstconcept aan het begin prachtig gerealiseerd door de Amerikanen en ook het coda uit het eerste deel is imposant.Het eerste deel van het vijftiende kwartet met zijn vele incidenten komt in een strak gespannen boog van 15’14” tot stand. Veel kleinschaliger, maar ook heel intens klinkt nr. 12.Het kwintet is vooral interessant door het samengaan van het Slavische, emotionele, lichtelijk ‘vette’ klankkarakter van de bezielde Rostropovitch met de wat slanker, afstandelijker speelwijze van de Amerikanen. Het klinkend resultaat is een mooi alternatief voor de versies van Heinrich Schiff met zowel het Hagen kwartet (DG) als het Alban Berg kwartet (EMI), maar eerlijk gezegd zijn de historische uitvoering van Casals c.s. (Sony) en een recentere van Stern, Lin. Laredo, Ma en Robinson (ook Sony) me wat dit werk betreft nog steeds het liefst.