Schubert: Winterreise D. 911. Nathalie Stutzmann (alt) en Inger Södergren (piano). Calliope CAL 9339 (77’). 2003

Schubert: Winterreise  D. 911. Matthias Goerne (bariton) en Alfred Brendel (piano). Decca 467.092-2 (75’32”). 2003

Schubert: Winterreise D. 911. Ian Bostridge (tenor) en Leif Ove Andsnes (piano). EMI 557.790-2 (76’). 2003

Men kan moeilijk niet onder de bekoring vallen van het bijzondere, warme alttimbre van Natalie Stutzmann. Ze waagt zich na Brigitte Fassbänder (EMI 749.846-2, 574.989-2) als een van de weinige vrouwen aan deze voor mannenstem bedoelde cyclus. Het resultaat is apart en de moeite waard, lied na lied krijgt mooi gestalte. Maar toch.... de toon en de stijl overtuigen op den duur niet volkomen en als het dan al om de vertolking door een vrouw gaat, dan Fassbänder.

Komen we aan de mannen, waar tot voor kort letterlijk de toon werd aangegeven door baritons als Fischer-Dieskau (DG 447.421-2), Holzmair (Philips 446.407-2) en Bär (EMI 749.334-2) plus tenoren als Schreier (Decca 436.122-2) en Prégardien (Teldec 0630-18824-2).

Goerne en Brendel namen voordat ze samen optraden in de Londense Wigmore Hall waar deze ‘live’ opname tot stand kwam de cyclus eerder op met een andere partner: Goerne met Johnson, Brendel met Fischer-Dieskau. Samen komen ze tot een heel eigen, aansprekende interpretatie met een overdaad aan mooie momenten en voldoende interessante nieuwe aspecten met behoud van een grote natuurlijkheid.

Bostridge, die elk lied beschouwt als een minidrama en met een andere pianist al voor een geënsceneerde video opname zorgde, biedt een tenoralternatief voor Schreier/Schiff, maar eentje dat bij herhaald luisteren geen stand houdt door een tendens tot overdrijving, tot gekunsteldheid.