Schumann: Pianoconcert in a op. 54; Pianokwintet in Es op. 44. Maria João Pires (piano) met resp. het Chamber orchestra of Europe o.l.v. Claudio Abbado en Augustin Dumay (viool), Renaud Capucçon (viool), Gérard Caussé (altviool) en Jian Wang (cello). DG 463.179-2 (62’00”). 1997/9

Wie steken in een baaierd van opnamen van het Schumannconcert het verst boven de middelmaat uit? Dan zijn al tijden lang bijvoorbeeld Perahia (Sony 44899), Kovacevich (Philips 464.702-2), Lupu (Decca 466.383-2) en Grimaud (Erato 0630-11727-2). De meesten combineerden dit werk met het pianoconcert van Grieg of – zoals Grimaud heel origineel – met de Burleske van Strauss.

Pires echter had de originele gedachte om een kamermuziekwerk van Schumann met een hoofdrol voor de piano toe te voegen. Dat kan bij overwegingen tot aanschaf zowel een voordeel als een nadeel zijn. Maar beschouwen we beide werken afzonderlijk.

Het opnieuw unieke – maar feitelijk voor haar gebruikelijke – is de spontane, dichterlijke, maar ook meteen heel overtuigende aanpak. Ze blijft een volgzaam individu en ageert ook in het concert als iemand die hecht samenwerkt met kamermusici. Wat verder zo sympathiek stemt, is haar volkomen onzelfzuchtige opstelling. In het concert treffen heel persoonlijke wendingen, die Abbado met het kleine ensemble heel goed opvangt.

Minstens zo mooi is het hechte ensemble in het kwintet dat hoogst geïnspireerd klinkt. Hier herinnert men zich de temperamentvoller versie van Argerich c.s. (EMI 557.308-2) en Zacharias met het Cherubini kwartet (EMI 575.175-2). Hoe dan ook, de DG schijf is hoogst welkom en uitstekend tegen herhaald gebruik bestand.