Shostakovich: Symfonie nr. 8 in c op. 65. Pittsburgh symfonie orkest o.l.v. Mariss Jansons. EMI 557.176-2 (75’10”). 2001

Critici waren lang en vermoedelijk terecht geneigd om deze symfonie als een wezenlijker reactie van de componist op de Tweede Wereldoorlog te beschouwen dan de zevende, Leningrad. Het is inderdaad een van tragedie doortrokken werk en werd in 1948 door Zhdanov veroordeeld wegens zijn ‘extreme subjectiviteit’ en zijn ‘ononderbroken mistroostigheid’. Als dat niet een aanbeveling is.

In alle hevigheid liet Mravinsky (BBC Legends BBCL 4002-2) het Westen tijdens een tournee met zijn Leningrad orkest met het werk kennismaken. Een andere uitvoering van hem was ook verkrijgbaar op Russian Disc RDCD 10917. Logisch dat die beide uitgaven verre van ideaal qua klank zijn, maar interpretatief behoren ze nog steeds tot de top.

Later zorgen ook Previn (EMI 574.370-2), maar nog Haitink (Decca 425.071-2 of 467.465-2) voor vrijwel optimale lezingen. Previn maakte er misschien wat teveel een showstuk van en Haitink trok het enigszins in de Brahmssfeer. Wat opvalt aan deze Amerikaanse uitvoering is vooral dat deze zo eerlijk en oprecht overkomt: zonder valse retoriek, zonder vals sentiment. Telkens weer treffen bijzondere trekjes en diverse belangrijke solobijdragen – de xylofoon, de Engelse hoorn, de individuele blazers – komen mooier uit dan gewoonlijk. Bewonderaars van Jansons weten a priori wat hen te wachten staat en zullen niet teleurgesteld zijn; ze komen extra aan hun trekken omdat de cd nog een 12’41” durend repetitiefragment bevat. Zeker een verklanking om evenwaardig naast die van Mravinsky en Haitink te plaatsen