Sibelius: Vioolconcert in d op. 47; Humoresques nr. 1 in d op. 87/1, 2 in D op. 87/2 en 5 in Es op. 89/3; Prokofiev: Vioolconcert nr. 1 in D op. 19. Vilde Frang met het WDR symfonie orkest o.l.v. Thomas Søndergård. EMI 684.413-2 (63’56”). 2009

Nederland verkeert in de weelderige positie momenteel minstens drie bijzonder begaafde jonge violistes ter beschikking te hebben, Noorwegen heeft tenminste Vilde Frang (1986). Ze debuteert meteen op een groot internationaal label met – begrijpelijkerwijs – Scandinavisch repertoire.

Zelfs voor zeer kritische oren slaagt zij erin om vrijwel geheel te overtuigen en meteen een warme aanbeveling te krijgen naast de andere grootsten. Het mooist slaagde haar Prokofiev omdat ze met lichte, doch kernachtige toets streeft naar een pseudo Ravel interpretatie. De ironie, het groteske, het fantasievolle misschien zelfs ook een spoor van sarcasme krijgt haar volle aandacht. Maar ook de lyriek komt niets tekort. Een hoogtepunt is bijvoorbeeld het slot van het eerste deel met de herhaling van de beginmelodie met de fluit, de harp en strijkers con sordino. Het scherzo biedt alle virtuositeit waarop men had mogen hopen. Ook de finale heeft als aangename trek dat hier nu eens geen sprake is van een proto-Sovjet climax.

Het concert van Sibelius had na een licht gewijzigd begin door de soliste misschien een wat duisterder karakter mogen meekrijgen. Maar de kracht, de passie en het uithoudingsvermogen van het solospel zijn best bewonderenswaardig.

Nuttig en fijn dat er ook wat plaats werd ingeruimd voor de Humoresques die hier alle gevestigde indrukken van salonmuziek achter zich laten en op een hoger plan worden getild.

En wat is de begeleiding geweldig! Steeds vaker zijn betrekkelijk onbekende ensembles of radio-orkesten (de Bremers voor Jansen) te horen in plaats van de ongetwijfeld veel duurdere grote, bekende orkesten. Als er zo wordt gespeeld als hier, des te beter.

Alternatieven voor Prokofiev zijn: Vengerov/Rostropovitch (Warner 0927-49567-2) en in iets mindere mate Chung/Previn (Decca 476.7226) en voor Sibelius nog altijd Kavakos (BIS CD 500) en op ruime afstand Lin (Sony 89748).