Schmitt: La tragédie de Salomé; Franck: Symfonie in d. Orchestre métropolitain Montréal o.l.v. Yannick Nézet-Séguin. Atma classique ACD2 2647 (70’52”). 2010
Sinds ik La tragédie de Salomé uit 1910 als puber – dus zeer ontvankelijk – via de radio hoorde eind jaren veertig v.e. ben ik erg gecharmeerd van het werk van de onderschatte Florent Schmitt (1870-1958), componist, criticus en academicus met een te klein oeuvre. Ik hoorde toen alleen de muziek zonder de achtergrond te kennen. Die gaat in dit geval niet zoals bij Richard Strauss en diens opera Salome terug tot het toneelstuk van Oscar Wilde, maar tot een gedicht van Robert d’Humières, de directeur van het Théâtre des arts.
Altijd heb ik betreurd dat de oorspronkelijke gedachte aan een ballet met een uur lengte niet is gerealiseerd n dat de componist de muziek tenslotte tot de helft bekortte tot orkestsuite. Schmitts indringende, schilderachtige muziek suggereert in klank weelderige, prachtig georkestreerde zeegezichten vanuit het paleis van Herodes en loopt in de finale, de ‘Danse de l’effroi’ vooruit op de ritmen en harmonieën van Stravinsky’s Sacre. Het werk is trouwens aan Stravinsky opgedragen. Jammer dat het na 29’11” is afgelopen.
De verklanking door het Stedelijk orkest van Montréal onder de jonge Rotterdamse chef bezit alles wat nodig is en wat wenselijk is. De orkestrale realisatie is puik, de exotische sfeer is raak getroffen.
De enige symfonie van Franck brengt ons weer op vertrouwder terrein. De dirigent neemt de langzame inleiding gelukkig in een heel mooi vloeiend tempo, zonder gevoel voor haast en het daarop volgende allegro klinkt fris en alert. Het allegretto kent mooie dynamische gradaties en pronkt met een fraaie althobo solo; de vrij snelle finale ademt een sfeer van urgentie en krijgt zo iets meeslepends.
Het Canadese Montréal blijkt dus behalve over het door de Decca opnamen van Charles Dutoit bekend geworden (en nu door Kent Nagano geleide) goede Symfonie orkest nog een Stedelijk orkest van behoorlijke klasse te kennen.
Voor wie grondiger speurarbeid wil verrichten en wil vergelijken: er zijn alternatieven voor Schmnitt: het Nationaal Frans omroeporkest o.l.v. Mark Janowski (Warner 2564-62764-2) en het onwaarschijnlijker, maar goede Borusan filharmonisch orkest, Istanbul o.l.v. Sascha Goetzel (Onyx ONYX 4048) en voor Franck Monteux (RCA 82876-67897-2), Janowski (Pentatone PTC 5186-078) en Tortelier (Chandos CHAN 9875), maar blijf rustig verknocht aan de nieuwe opname.