Saint-Saëns: Samson et Dalila. Plácido Domingo, Waltraud Meier, Alain Fondary, Jean-Phillipe Courtis, Samuel Ramey, Christian Papis, Daniel Galvez-Vallejo en François Harismendy met het Ensemble van de Opéra Bastille, Parijs o.l.v. Myung-Whun Chung. EMI 088.98-2 (2 cd’s, 2u 03’34”). 1991

Door een gelukkig toeval is soms de goedkoopste opname ook de beste. Dank zij het heruitgave beleid van EMI is dat hier het geval. Chung vat het werk serieus op in een ondanks de vlotte tempi breed uitwaaierende uitvoering vol nuancen, veel blijken van erotiek en sommige van barbarij en met op de achtergrond duidelijke reservekracht. 

De heel diverse momenten de klagende Hebreeërs, het holle Bacchanaal, de stoere uitingen van Samson, de sensualiteit van Dalila zijn goed onder één noemer gebracht. Het maakt ook alles een echt Franse indruk.

Zo klinkt de beroemde verleidingsaria van Dalila ‘Mon coeur s’ouvre à ta voix’ door Waltraud Meier heel expressief en eigenlijk ook wel mooi verleidelijk, maar beter nog is de zangeres in haar eerste monoloog; ze karakteriseert de flikflooiende antiheldin helder articuleert haar rol heel fraai. Haar bedoelingen worden echt duidelijk in haar treffen met de hogepriester ‘Salut à mon père’.

Dat Domingo’s Frans niet geheel idiomatisch is, valt hem bij zijn welluidende, forse, welsprekende verpersoonlijking van Samson te vergeven. Alain Fondary zet een formidabele Hoge Priester neer, Samuel Ramey begint wat zwak als Oude Hebreeër, maar herstelt zich prachtige en klinkt dan heel waardig.

De kleinere rollen zijn uitstekend bezet en het enige kleine bezwaartje is dat het koor nogal op de achtergrond blijft.