Strauss, R.: Arabella op. 79. Lisa della Casa (s), Hilde Güden (s), George London (b), Otto Edelmann (bs), Ira Malaniuk (a) e.a. met het Ensemble van de Weense Staatsopera o.l.v. Georg Solti. Decca 430.387-2, 478.1400 (2 cd’s, 2u/ 23’03”). 1957

Strauss, R.: Arabella op. 79. Julia Varady (s), Helen Donath (s), Dietrich Fischer-Dieskau (b), Walter Berry (bs), Helga Schmidt ms) e.a. met het Ensemble van de Beierse Staatsopera o.l.v. Wolfgang Sawallisch. Orfeo C 169882 H (2 cd’s, 2u. 21’43”). 1981

Waarschijnlijk heeft geen van de grote operacomponisten het verlies van zijn stamlibrettist zo betreurd als Richard Strauss. Na de dood van Hugo von Hofmannsthal liet hij weliswaar nog door andere samenstellers tekstboeken maken, maar het eerdere niveau werd daarmee niet meer gehaald.

Als laatste getuigenis van een goede gemeenschappelijke samenwerking tussen Strauss en Hofmannsthal – waarover een interessante briefwisseling hun gedachtewisseling documenteert – kan deze lyrische komedie Arabella gelden die in de zomer van 1933 in Dresden op de planken kwam.

In het kader van diverse liefdes verwikkelingen leeft nog een keer de flair van Wenen op, de wereld van de Rosenkavalier. Zowel op het toneel als in de orkestbak.

Jarenlang gold de bezetting die in 1957 voor Georg Solti werd bijeengebracht als moeilijk te overtreffen. Het was de eerste opname in de Straussreeks van de dirigent. Lisa della Casa (Arabella) en George London (Mandryka), Hilde Güden (Zdenka) en Anton Dermota (Matteo) namen de horden uit het werk figuurlijk gesproken met groot gemak.

Als recenter, ook prachtig alternatief is daar verder de homogene, heel geïnspireerde latere opname van Sawallisch. Hier horen we Helen Donath als een passende, kostelijke Zdenka en Julia Varady als een intelligente Arabella. Je vraagt je af: is Arabella een innemende persoonlijkheid, of alleen maar een opportuniste? Of allebei? Fischer-Dieskau was op een oudere DG opname uit 1963 (437.700-2) onder Keilberth een betere Mandryka, maar kan er goed mee door.