Saariaho: Du cristal; A la fumée; Nymphéa; Papillons nr. 1-7. Resp. Los Angelses filharmonisch orkest o.l.v. Esa-Pekka Salonen, Petri Alanko (fl), Anssi Karttunen (vc) en het Kronos kwartet. Ondine ODE 1047-2 (56’49”). 1989, 1992, 2001

Saariaho: Verblendungen; Jardin secret I; Laconisme de l’aile; Sah den Vögeln; NoaNoa. Kaija Saariaho (harmonizer), Camilla Hoitenga (fl), Tuula-Marja Tuomela (s), Tapio Laivaara (fl), Jouko Teikari (h), Eira Ojanen (vc), Margit Rahkonen (p) en het Fins omroeporkest o.l.v. Esa Pekka Salonen.  BIS CD 307 ( 59’). 1982-1996

Hoewel gering in aantal zijn sommige heel goede, waardevolle werken te vinden bij Saariaho’s grootschaliger orkestwerken. Haar vroege Verblendungen (1982) is daarvan een goed, erg direct voorbeeld. Het stuk loopt langs een eenvoudig traject van luidruchtige intensiteit naar bijna onhoorbaarheid alsof de vette akkoorden aan het begin in de loop van het stuk oplossen en als gaswolken verdwijnen.

Een complexere, zelfs nog mooiere exploratie van een dergelijk thema is te beluisteren in Du cristal (1989/90) en … à la fumée (1990), de apotheose van Saariaho’s strategie om tegengestelde sonoriteiten te fuseren en de verzadigde klankmassa’s van de ene geleidelijk verdampen tot de temporele rokerigheid van het andere.

Saariaho’s landsman Salonen leidt het Amerikaanse orkest vaardig door de orkeststukken en heeft in de persoon van solo cellist Anssi Karttunen en altfluitist Petri Alanko heel toegewijde, in deze muziek gespecialiseerde collega’s.

Salonen leidt op de andere cd als dirigent ook in Verblendingungen, een werk dat is gekoppeld aan kamermuziek, inclusief twee stukken voor fluit met de Amerikaanse fluitiste (van Friese afkomst) Camilla Hoitenga die zich hoorbaar met dit repertoire heeft geassocieerd en er prachtig in speelt; als extra is er dan nog een vroeg vocaal stuk, Sah den Vögeln.