Satie: Socrate; Musique d’ameublement: ‘Tenture de cabinet préfectoral’, ‘Tapisserie en fer forgé’, ‘Carrelage phonique’; Le piège de Méduse; Relâche. Jean-Paul Fouchécourt (t) met Ensemble Erwartung o.l.v. Bernard Desgraupes. FNAC 592.292 (58’23”). 1993

Wie meent dat het bij Satie om een en al laconieke Franse humor en esprit gaat met spottende pianowerkjes en café chansons moet vooral eens naar Socrate voor stem en piano luisteren. Een substantieel driedelig stuk dat bijna een half uur duurt.

De tekst van deze cantate is ontleend aan drie dialogen van Plato waarin de laatste dagen van de Griekse filosoof en wijze Socrates worden behandeld nadat hij door de burgers van Athene ter dood was veroordeeld omdat hij de jongelui uit die stad immoreel zou maken.

De ondertitel “symfonisch drama’ staat in tegenspraak met het understatement en de economie van een van Satie’s beste werken. Het stuk is inderdaad in alle opzichten de volkomen antithese van de opgeblazen retoriek van zijn bête noire Wagner.

En dan zijn daar de drie deeltjes van de Musique d’ameublement: het tijdeloze, richtingloze karakter daarvan was van grote invloed op Cage. Met deze ‘Meubelmuziek’ liep Satie vijftig jaar vooruit op Muzak en het minimalisme.

Fouchécourt’s lichte tenor, zijn volmaakte Franse uitspraak en zijn minimale vibrato is een ideale boodschapper van Plato. Ook zijn antiretorische stijl past precies hier. Desgraupes begeleidt met de vereiste helderheid en objectiviteit en doet ook de overige werken volkomen recht.