Scarlatti, A.: Cantates  ‘Già lusingato appieno dai zeffiri’; ‘Arianna’; ‘Poi che riseppe Orfeo’; ‘Bella madre dai fiori’. Christine Brandes (s) met de Arcadian Academy o.l.v. Nicolas McGegan. Conifer of Duitse Harmonia Mundi 75605-51293-2 (72’00”).1996

Gedurende het leven van Alessandro Scarlatti (1660-1725) ontwikkelde de wereldlijke cantate zicht tot een uitgebreide scène, gewoonlijk voor één solist, maar soms ook voor drie stemmen; daarin werd gebruik gemaakt van recitatief, aria en arioso (een lyrische recitatiefvorm).

Hun bondigheid leidde tot een concentratie en een emotionele intensiteit die werd verhoogd door een heel expressieve instrumentale begeleiding, inclusief een sinfonia aan het begin. Zo leek het geheel veel op de triosonates van Scarlatti’s collega Corelli.

Deze cantates werden uitgevoerd tijdens privé bijeenkomsten van aristocraten en de literaire intelligentsia zoals de Accademia dell’Arcadia waarvan Scarlatti zelf lid was.

De onderwerpen die in deze cantates aan de orde werden gesteld, gingen vaak over de onbestendigheid van de liefde, bij voorkeur gerelateerd aan een klassieke mythe of legende. Het scheppen van de juiste muziek die geschikt was voor de tekst was iets waarvoor Scarlatti werd geprezen, hoewel hij zelden zo treffend was als zijn tijdgenoten Stradella en Strozzi.

De vier werken op deze cd hebben op één na betrekking op klassieke thema’s. De uitzondering is ‘Già lusingato’ waarbij het gaat om een allegorie over James II die probeerde de Engelse troon te heroveren.

De sopraan Christine Brandes beschikt over een heldere stem en een mooi kleurbereik zodat ze heel goed in staat is om alle, vaak verrassende stemmingswisselingen te communiceren. Niettemin verdient het aanbeveling om deze cd bij beetjes tegelijk te genieten.