Scelsi: Yamaon; Anahit; I pressagi; Tre pezzi; Okanagon. Klangforum Wenen o.l.v. Hans Zender. Kairos 0012032 KAI (58’06”). 1995, 1998

Scelsi’s latere werken zijn voornamelijk geschreven voor strijkers omdat die instrumenten zo goed geschikt zijn voor zijn grote bereik aan diverse toonkleuren en omdat ze in staat zijn om allerlei effecten te realiseren (verschillende streken, glissandi, pizzicati, harmonischen) plus het gemak waarmee ze microtonen – die kleine toonhoogteverschillen – die een belangrijk ingrediënt van die latere werken aankunnen.

Mogelijk Scelsi’s beste werk is Anahit (1965) voor soloviool en achttien instrumenten met de ondertitel Lyrisch gedicht op de naam van Venus. Dit werk geeft een volmaakt beeld van zijn stijl op zijn rijkst en overtuigendst. 

Zoals in eigenlijk alle late werken is het muzikale materiaal van een uiterste eenvoud, in wezen bestaat het slechts uit een reeks langzaam oplopende toonhoogtes, maar toch wekt het stuk de indruk van een buitengewone, lichtelijk vreemde zinnelijkheid terwijl eenvoudige klankakkoorden geleidelijk in en weer uit het brandpunt verdwijnen terwijl de solist een langzame, eigenzinnige klimpartij onderneemt en hoger en hoger gaat in oneindig kleine stapjes in de 13’44” die het stuk duurt.

Een bewonderenswaardig knappe uitvoering van de Nederlands/Oostenrijkse violist Annette Bik en Klangforum Wenen vormt het hoogtepunt van deze cd; de andere werken tonen in mindere of meerdere mate aan dat niet alle composities van Scelsi even goed en belangrijk zijn.