Stravinsky: Oedipus Rex. Vinson Cole, Anne Sofie von Otter, Simon Estes, Hans Sotin, Nicolai Gedda, het Zweeds omroepkoor en Eric Ericson koor, Orphei Drängar met het Zweeds omroeporkest o.l.v. Esa-Pekka Salonen. Sony SK 48057 (49’48”). 1991 

Oedipus Rex (1927) is een semi ritualistisch muziekdrama waarin het verhaal van Sophocles’ beroemde tragedie wordt in de eenvoudigste en schrilste termen naverteld. De betekenis van Oedipus’ verhaal is een voorbeeld van een onontkoombaar noodlot dat hier extra nadruk krijgt door de volkomen afstandelijke wijze waarop het wordt voorgedragen.

De aria’s en koren zijn doorregen met korte, eenvoudige teksten die door een verteller in het Frans worden voorgedragen. Hij staat daarbij apart, in moderne kleding terwijl de rest van de gekostumeerde bezetting die zelf ook niet echt mag acteren of enigerlei persoonlijkheid mag laten blijken.

Voor de tekst deed Stravinsky een beroep op Jean Cocteau die daarvoor Latijn koos als een “medium dat niet dood, maar versteend is en zo monumentaal is dat het immuun is voor elk risico van vulgarisatie”. 

De voortgang van het verheel en de samenhang van het werk worden vooral door de muziek bewerkstelligd. Het drama is op zichzelf heel statisch, maar de partituur is bijzonder krachtig.

Verder gaat het hier ook om een heel indrukwekkende uiting van Stravinsky’s van toespelingen vervulde neoklassieke techniek waarbij componisten als Monteverdi, Händel, Moesorgsky en Verdi onwillekeurig in herinnering worden geroepen. 

Het Finse whizzkid Salonen leidt van begin tot eind een van de aangrijpendste uitvoeringen met topklasse zangers en koor even indringend bijdragend als het orkest.

Een ouder alternatief is er van Colin Davis (EMI 585.011-2) en Ancerl (Supraphon SU 3674-2).