Stravinsky: L’histoire du soldat; Renard. Nicolas Chumachenco (v), François Simon (spr), François Berthet (spr.) en Gérard Carrat (spr.) c.q. Eric Tappy (t), Pierre-André Blazer (t), Philippe Hutenlocher (b) met instrumentaal ensemble o.l.v. Charles Dutoit. Erato ECD 88198 (73’20”). 1970, 1972

Stravinsky: L’histoire du soldat. Shlomo Mintz (v), Carole Bouquet (spr), Gérard Depardieu (spr) en Guillaume Deperdieu (spr) met instrumentaal ensemble o.l.v. Shlomo Mintz. Audidis V 4805 (53’16”). 1996

L’histoire du soldat werd door Stravinsky in 1918 tijdens zijn verblijf gedurende W.O. I in Zwitserland  in samenwerking met de schrijver Ramuz bedacht als een kleinschalig, goedkoop te produceren theaterstuk waarvoor de rekwisieten makkelijk in een kleine vrachtwagen konden vervoerd.

Hoewel het verhaal – een moraliteit over en soldaat die een pact met de duivel sluit – is gebaseerd op een Russisch volksverhaal, keert de componist hier bewust zijn rug toe aan een uitgesproken Russische stijl ten gunste van een meer eclectisch, eigentijds idioom waarin bijvoorbeeld de ragtime en de tango in een typische scherpe vermomming optreden.

Omdat de soldaat zijn viool aan de duivel geeft, heeft dit instrument de leiding aan een klein ensemble, bestaande uit trompet, trombone, contrabas, klarinet, fagot en slagwerk, een voor de componist niet ongewone combinatie waarmee hij prachtige rijke, vaak ook wat wrange klanken produceert.

Ondanks de levendige beeldroman kleuren wordt het stuk weinig opgevoerd, niet alleen omdat het wat lang is, maar ook door zijn ongewone combinatie van muziek, gesproken woord en dans.

Mee om die reden arrangeerde de componist het werk tot een instrumentale suite, die onder meer door Boulez (DG 471.197-2) heel mooi wordt uitgevoerd. Met beeld en geluid is er een mooie productie van het Nederlands Danstheater, waarbij David Porcelijn tekende voor de muziek en Jiri Kylián voor de choreografie (ArtHaus 100.132, dvd).