Szymanowski: Symfonie nr. 4 op. 60 Concertante symfonie; Vioolconcerten nr. 1 op. 35 en 2 op. 61. Resp. Leif Ove Andsnes (p) en Thomas Zehetmair (v) met het Birmingham symfonie orkest o.l.v. Simon Rattle. EMI 557.777-2 (71’02”). 1995/6

De symfonie nr. 4 die in het voorjaar van 1932 in korte tijd ontstond, vervult deels een oude wens van de componist om een pianoconcert te schrijven. Omdat de pianosolo vaak gezelschap krijgt van andere solistische instrumenten als viool en fluit, is de term concertante symfonie heel passend. Wat zo tot stand kwam is een heel kleurrijk maar ook heel helder werk op neoklassieke grondslag die in de finale wordt doorbroken (of aangevuld) met heel levendig verwerkte nationale dansen (mazurka, oberek).

De liefdevolle, rijk genuanceerde en heel verzorgde onderhavige uitvoering van de concertante symfonie kan nog steeds als de mooiste gelden, met daarnaast hooguit Shelley/Sinaisky op Chandos CHAN 9478 die in de buurt komen.

De beide vioolconcerten komen met Zehetmair ook in een andere koppeling voor en zijn daar besproken.