Schoeck: Notturno op. 47. Christian Gerhaher (b) met het Rosamunde kwartet. ECM 476.6995 (42’52”). 2007

Het kunstlied confronteert de zanger doorgaans met de piano en slechts bij uitzondering met een strijkkwartet. Deze cd maakt het mogelijk om toch van zo’n uitzondering kennis te nemen want van het vijfdelige Notturno (1933) van Schoeck op teksten van hoogst depressieve gedichten van Nikolaus Lenau wordt dit speciale begeleidingsapparaat gevraagd.

Schoeck herinnert niet was de expressieschaal van de liederen betreft vaak aan Alban Berg die hem niet voor niets ook hoogachtte. Het werk klinkt heel intens en chromatisch, geladen met eenzelfde expressionistisch idioom en ook het ietwat raadselachtige dat we uit de school van Schönberg kennen.

Op interpretatorisch gebied is Gerhaher natuurlijk de ideale vertolker van dit materiaal. Hij overtreft dan ook Niklaus Tüller en het Keller kwartet (Accord ACC 220.772). Gerhaher zingt vrij ingetogen, zonder veel vibrato en treft de inhoud van de teksten heel goed en duidelijk. Ook het Rosamunde kwartet weet op overtuigende en verfijnde manier de kern van dit bijzondere werk goed te typeren. In het tekstboekje beschrijft Heinz Holliger de compositie van zijn landsman erg treffend.