Schoeck: Celloconcert op. 61; Sommernacht op. 58. Johannes Goritzki met de Duitse Kamerakademie, Neuss . Claves CD 50-8502 (56’05”). 1985

Schoeck: Vioolconcert in Bes op. 21; Penthesileasuite op. 39. Bettina Boller (v) met het Zwitsers Jeugd symfonie orkest o.l.v. Andreas Delfs. Claves CD 50-9201 (60’36”). 1992

Het hoofdbestanddeel van het oeuvre van de Zwitserse componist Othmar Schoeck (1886-1957) bestaat uit liederen, ook schreef hij een paar opera’s, maar daarnaast is er van hem ook het een en ander op het gebied van orkestwerken en kamermuziek.

Wat die orkestwerken betreft, is hier een en ander voor nadere kennismaking, al dient daaraan onmiddellijk te worden toegevoegd, dat dirigent Delfs de 25 minuten durende Penthesileasuite op basis van de gelijknamige opera samenstelde. 

Net als Bartók en Willy Burkhard werd Schoeck verliefd op de jonge Hongaarse violiste Steffi Geyer (1888-1956), maar even vergeefs. Wel hebben we aan haar minstens een drietal vioolconcerten te danken. Dat van Schoeck dateert uit 1911. Zijn Celloconcert is daarentegen een veel later werk uit 1947.

Waar het Vioolconcert nog een redelijk optimistisch karakter bezit, maakt het Celloconcert een enigszins herfstige indruk. Maar beide werken zijn de moeite waard om gehoord te worden en de aanvullende stukken zijn meer dan simpele ballast. In het Celloconcert vervult Johannes Goritzki de dubbelrol van solist en dirigent met verve en vakmanschap, in het Vioolconcert horen we solistisch de te onbekend gebleven Bettina Boller. De opnamen zijn goed verzorgd. Wel verscheen later, in 2006, een nog wat mooiere uitgave van het Celloconcert met Christian Poltéra (BIS CD 1597).