Strauss, R.: Serenade voor 13 blazers in Es op. 7; Suite voor 9 houtblazers en 4 koperblazers in Bes op. 4; Sonatines nr. 1 in F voor 16 blazers ‘Aus der Werkstatt eines Invaliden’ en 2 in Es ‘Fröhliche Werkstatt’; Hoboconcert in D. Heinz Holliger, het Nederlands Blazers Ensemble c.q. het Philharmonia orkest o.l.v. Edo de Waart. Philips 438.733-2 (2 cd’s, 2u.11’46”). 1970-1982

Idem, zonder Hoboconcert. Noorse Blazers o.l.v. Gerard Oskamp. Verdi AU 32165 (2 cd’s, 1u.51’02”).1994

Idem, zonder Hoboconcert. Academy Symphonic Wind o.l.v. Keith Bragg. Royal Academy of Music RAM 034 (2 cd’s, 1u. 36’42”). 2006

Richard Strauss schreef zijn Serenade voor dertien blazers in 1881 toen hij pas zeventien was. Het werk vertoont nog opvallend vaal Mozartiaanse trekken, maar net zo duidelijk is een voor de componist typisch watermerk in de vorm van romantische vaart en elan plus een vrij volbloedig klankweefsel dat voor een zo jonge componist los daarvan heel knap is.

De vierdelige Suite (ook voor dertien) instrumenten is gevarieerder en verder verwijderd van Mozart met een tere ‘Romanze’ (met fraaie bijdragen van de hoorns), een vrolijke ‘Gavotte’ en een finale die in schijnduisternis begint voordat hij uitmondt in een lustige, robuuste fuga,

De respectievelijk drie- en vierdelige Sonatines uit respectievelijk 1943 en 1945 weerspiegelen enigszins de moeilijke ontstaanstijd middenin en aan het eind van W.O. II en de titels geven daar een wat cryptische weerspiegeling van. Een rijpe Strauss is hier aan het nogal bezonnen woord, maar zeker in nr. 2 ontbreekt het niet aan zonnigheid.

De opname van het instrumentaaltechnisch gezien geweldig goed, in de realisatie heel spontaan en gretig klinkende Nederlands blazersensemble was lange tijd onovertroffen, maar is inmiddels misschien moeilijk verkrijgbaar. 

De Noren weren zich ook fraai en de Engelsen klinken markant. Een Hyperion uitgave van de London Winds is kwalitatief duidelijk minder.