Schumann: Fantasiestukken voor cello en piano op. 73 nr. 1-3; Dichterliebe op. 48; Andante en variaties voor 2 piano’s, hoorn en 2 celli op. 46, WoO 10, KM 89. Jan Vogler (vc), Hélène Grimaud (p) en het Moritzburg Festival ensemble. Sony 88697-89258-2 (58’31”). 2011, 2013

Deze cd is niet alleen de moeite waard voor luisteraars die een hekel hebben aan de zangstem, maar ook voor hen die het avontuur van een gedaanteverwisseling van de cyclus Dichterliebe willen ondergaan nu deze door een cello wordt ‘gezongen’.

Maar het echt opvallende hier is dat de pianopartij ineens een veel grotere betekenis krijgt. Gelukkig benut Grimaud die gelegenheid ten volle en maakt daar wat bijzonders van. Het kan ook haast niet anders dat het ene lied zich beter dan het andere voor zo’n transcriptie leent, hoe mooi Vogler ook fraseert en articuleert. In de hoge ligging klinkt zijn instrument ook niet al te gelukkig.

Van de Fantasiestücke op. 73 beschikten we al over een mooie opname van Maisky en Argerich (Philips 412.230-2), maar vooral weer dankzij Grimaud doet de nieuwe daar niet voor onder.

Het curiosum hier zijn het vrij onbekende Andante met variaties uit 1843. Onbekend vooral door de ongebruikelijke bezetting  en oorspronkelijk voor 2 piano’s bedoeld. Ook hiervan gaven Argerich ‘en vrienden’ Rabinovitch, Neunecker, Gutman en Maisky op EMI 555.484-2 (2 cd’s) een treffende  vertolking (er is er ook een onbekende van Pidoux c.s. op Harmonia Mundi HMN 91.1559). Maar Grimaud Vogler en hun Moritzburgse gelegenheidscollega’s zorgen doelbewust voor een festivalwaardige, heel verzorgde weergave. Het is vooral de begripvolle, avontuurlijke Grimaud die weer de aandacht op zich vestigt en Vogler past goed in het poëtische kader rond haar.