CD Recensies

SARASATE: SPAANSE DANSEN, ZIGEUNERWEISEN E.A.

Sarasate: Spaanse dansen  op. 21 nr. 1 en 2, op. 22 nr.1 en 2, op. 23 nr. 1 en 2; op. 26 nr. 1 en 2; Jota aragonesa op.27; Sérénade andalouse op. 28; El canto del ruiseñor op. 29;  Caprice basque op. 24; Zigeunereisen op. 20. Julia Fischer en Milana Chernyavska. Decca 478.5950 (78’22”). 2013

 

Eén van de kleurigste violisten aan het einde van de negentiende eeuw was Pablo  Martin Melatón de Sarasate y Navascuéz (1844-1908). Hij werd in Pamplona geboren en vioolspelen leerde hij aanvankelijk van zijn vadeer; voordat hij acht werd speelde hij reeds voor publiek, op zijn tiende kreeg hij een Stradivarius van koningin Isabella en op zijn twaalfde kon hij in Parijs bij Delphin Alard gaan studeren. Al na zijn eerste jaar ontving hij daar al een eerste prijs. Zijn loopbaan duurde daarna een zowat halve eeuw en met name in de jaren 1870 was hij heel populair.

Het spel van Sarasate moet licht en levendig zijn geweest, heel virtuoos natuurlijk ook en veel van die eigenschappen zijn in eigen composities terug te vinden, waarbij hij zich bij voorkeur tot een wat lichter genre beperkte.

Zijn acht Spaanse dansen uit 1878/82 zijn nogal onderschat, maar in goede handen zoals bij Fischer en Chernyavska bloeien ze fleurig op. Het aantrekkelijke hier is verder dat ze voor het eerst allemaal compleet zijn vastgelegd. Het Caprice basque uit 1881 en uiteraard de Zigeunerweisen uit 1878 zijn nog redelijk bekend (deze laatste, niet teruggaand op Spaanse zigeunermelodieën en flamenco, maar op Centraal Europese, de czardas, op cd bijvoorbeeld van Heifetz, Perlman, Mutter en Shaham al dan niet met orkestbegeleiding; de componist zelf maakte er in 1904 nog een opname van), maar de overige stukken hebben discografische zeldzaamheidswaarde.

Dat Fischer en haar eminente Oekraïns/Duitse begeleidster Chernyavska – samen een puik team dat vanuit één bron opereert – op heel virtuoze en goed typerende manier al deze werken communiceren is van a tot z een plezier. Eigenlijk zou men deze stukken met langere adempauzes daartussen tot zich moeten nemen, maar de vertolkingen zijn dermate raak, dat het lastig is om het programma te onderbreken.