CD Recensies

SIBELIUS: LEGENDEN NR. 1-4 (LEMMINKÄINEN SUITE); BOSNIMF, DE

Sibelius: Legenden nr. 1-4 of Lemminkäinen suite op. 22; De bosnimf op. 15. Lahti symfonie orkest o.l.v. Osmo Vänskä. BIS SACD 1745 (69’37”). 2006/7

 

Hoewel de première van de 4 Legenden (of Lemminkäinen suite) in april 1896 bij het concertpubliek in Helsinki een groot succes had, trok Sibelius de partituur onmiddellijk daarna weer terug voor herziening. Toen het werk een jaar daarop opnieuw werd uitgevoerd, spuide de invloedrijke criticus Karl Flodin zoveel kritiek (“Een nieuwe uitbarsting van ultramoderne compositie…. Pathologische muziek”) dat twee delen daaruit ‘Lemminkäinen en de maagden van het eiland’ en ‘Lemminkäinen in Tuonela’ ruim veertig jaar lang niet meer te horen waren; ‘De zwaan van Tuonela’ – dat sfeervolle klankbeeld met een althobo, somber klinkende strijkers en lage blazerstonen - en ‘Lemminkäinens terugkeer’ hadden een beter lot, maar ondergingen ook nog wat herziening voordat ze in 1901 werden gepubliceerd. Maar in feite werden de 4 Legenden in de vorm waarin we ze tegenwoordig kennen pas in 1954 gepubliceerd.

Veel eerder al, in 1999, maakte Vänskä een opname van de eerste en de laatste versie van de 4 Legenden (BIS CD 1015). Bij vergelijking blijkt dat de eindversie met bijna de helft was bekort, afgezien nog van kleine wijzigingen in de orkestratie. Toen voegde hij ook wat aanhangels, zoals Een lied voor Lemminkäinen toe.

En nu keert hij opnieuw terug naar de 4 Legenden met een intussen verbeterd orkest en in een nog duidelijker opnametechniek.

Ook het symfonisch gedicht De bosnimf uit 1895 nam Vänskä eerder op (BIS CD 815 en 1557/8) en grappig genoeg heeft BIS van de 4 Legenden ook nog een oude opname van het Göteborg symfonie orkest o.l.v. Neeme Järvi (BIS CD 294) in de catalogus. Natuurlijk zijn er nog andere, waarvan die van Franck (Ondine ODE 953-2) en Segerstam (Ondine ODE 852-2) hoge ogen gooien, maar wat Vänskä in Lahti laat horen, doet daar niet voor onder en hij is ook vrijwel de enige die ooit de 21’37” durende, dus heel substantiële Bosnimf vastlegde. Alleen al daarom verdient deze cd een warme aanbeveling.