Shchedrin: Piano terzetto; Vrolijke stukken nr. 1-3; Cellosonate. Jascha Nemtsov, c.q. Rodion Shchedrin (p). Dmitry Sitkovetsky (v), David Geringas (vc). Hänssler 93.195 (69’39”). 2006

Het bewonderenswaardige van Shchedrin is dat hij altijd trouw is gebleven aan zijn artistieke principes en met een heel eigen muzikale stem spreekt, hoewel hij het in de Sovjet tijd bepaald niet makkelijk moet hebben gehad. Aan de andere kant kan worden opgemerkt dat die stem nooit erg offensief is. Deze cd draagt de titel Parade à la russe naar het tweede deel uit het polystilistische Piano terzetto; het eerste, langzame, deel is getiteld Lunch in het gras. Dat eerste deel van een werk uit 1995 is een uitgebreid, melancholiek begin van ruim een kwartier dat enigszins aan Shostakovitch. Het tweede deel, een vulgaire mars als allegro met als hoogtepunt een luid Russisch volksliedje, vormt hiermee een flink contrast.

De Cellosonate (1996) is een monumentaal werk, dat ingetogen, ascetisch opent en wordt gevolgd door twee opnieuw nogal melancholieke langzame delen vol onderdrukte passie, opnieuw enigszins in de geest van Shostakovitch.

De drie delen van de Vrolijke stukken (1997) zijn getiteld: Conversatie. Rubato recitando; Laat ons een opera van Rossini spelen, Recitatief – Allegro assai en Humoreske. Sostenuto assai. In nog geen zeven minuten is het voorbij.

Het gaat om een kostelijke pastiche, een parodie van inderdaad vrolijk karakter. In wezen gaat het om een arrangement van eerdere stukken: de bekende Humoresque uit 1957 en twee uit het Notitieboek voor de jeugd uit 1981.

In al zijn verscheidenheid is dit moois in zeer goede, vertrouwde handen bij Sitkovetsky, Geringas en Nemtsov. De deelname van de componist in het Terzetto verleent het geheel een extra authentiek tintje.