Schumann: Waldszenen op. 82; Arabeske in C op. 18; Romances op. 28 nr. 1-3; Faschingsschwank aus Wien op. 26. Maria João Pires. DG 437.538-2 (66’12”). 1991/4

Dit recital bestaat met de Arabeske (1838), de Romances (1839) en Faschingsschwank aus Wien (1840) voor het grootste deel uit pianowerken die Schumann, nog ongetrouwd, in het eerste decennium van zijn compositiewerk schreef. Alleen de Waldszenen zijn van later (1849), toen hij zelf al kinderen had.

Innemend zijn al deze composities in hoge mate waarbij de sterke gevoelsuitdrukking zo vol verlangen naar Clara nog ontbreekt. We weten dat Pires heel goed een sfeer kan schilderen op de vleugel. Dat doet ze hier meteen in de Waldszenen op heel natuurlijke manier. Misschien lijken daardoor sommige van haar tempi aan de wat snelle kant, zoals aan begin en eind van ‘Vogel als Prophet’ en het dichterlijke besluit van ‘Abschied’. Maar ze fraseert zo gevoelig dat men dit op de koop toe neemt.

In de Arabeske doet zich iets dergelijks voor. Bij het tweede mineurgedeelte staat ‘etwas langsamer’ terwijl ze juist iets sneller speelt. Maar het telkens terugkerende thema wordt mooi beweeglijk gehouden en midden en eind zijn ontroerend eenvoudig.

Van de drie Romances springt de tweede er markant uit (Clara sprak later van een liefdesduet). Ok heel treffend gedaan. De Waldszenen klinken mooi genuanceerd. De luchtige aanpak had hooguit hier of daar iets manlijker trekken mogen krijgen, maar de esprit komt mooi uit.

Vergelijkingen maken is nogal zinloos omdat de beste andere Schumannvertolkers naast Pires voor andere programmasamenstellingen kozen: Kempff (DG), Lupu (Decca), Pollini (DG), Argerich (DG).