Strauss, R.: Elektra. Ingrid Steger, Martha Mödl, Enriqeta Tarrés, William Wildeman, Wolfgang Windgassen met het Ensemble van de Würtembergse Staatsopera. Connoisseur GM 6.0011 (2 cd’s, 1u. 32’25”). 1971

Strauss, R.: Elektra. Birgit Nilsson, Marta Szirmay, Gwyneth Jones, Charles Craig met het Ensemble van Covent Garden Londen. Connoisseur GM 6.0001-2 (2 cd’s, 1u. 44’00”). 1977

Dat Carlos Kleiber ook met mislukkingen te maken kreeg, bewijst zijn opname uit Stuttgart. Hij schijnt Elektra maar acht maal te hebben gedirigeerd, maar de opname uit 1971 moet wel een van de minst goede zijn geweest. Dat heeft vooral te maken met de bezetting. Noch Ingrid Steger, noch de Spaanse Enrriqueta Tarres voldoen zelfs maar aan minimum voorwaarden. Alleen Martha Mödl is balsem voor de oren. Wat verder aan de hand is, doet er dus helaas niet toe.

Gelukkig is er een veel representatiever tweede opname waarin de dirigent meer dan we gewend zijn structuur en verfijning aanbrengt tussen het dissonante enerzijds en het lyrisch consonante anderzijds. De schaduw van Der Rosenkavalier lijkt bij hem wel over Wozzeck te vallen.

De enige wat zwakkere plek in deze uitvoering wordt ingenomen door de weliswaar gepassioneerde, maar griezelig vibrerende Chrisothemis van Gwyneth Jones. Met Birgit Nilsson op haar best in de titelrol is succes haast gewaarborgd; Marta Szimay is een verrassend goede Klytamnestra, Donald McIntyre een donker getimbreerde Orestes.

Het enige wat ongehinderd genot een beetje in de weg staat, is de geluidskwaliteit die niet vrij van vervorming en ruis is. Een montagefout maakt ook dat de slotmaten niet onbeschadigd uit de luidsprekers komen. 

Toch is deze versie 1977 zeer de moeite waard om naast de favoriete studio opnamen van Solti (Decca 475.8231), Sinopoli (DG 453.429-2) en Böhm (DG 445.329-2) te beluisteren.