Schumann, C.: Pianoconcert in a op. 7; Pianotrio in g op. 17. Francesco Nicolosi met Alma Mahler Sinfonietta o.l.v. Stefania Rinaldi c.q. met Rodolfo Bonucci (v) en Andrea Noterini (vc). Naxos 8.557552 (53’54”). 2004

Enigszins merkwaardig is dat de finale met zijn 11’30” het langste deel uit het concert is – het eerste deel is met 7’08” voorbij. De verklaring hiervoor is als volgt: Clara schreef in 1833 een Konzertsatz die Robert hielp te orkestreren. Dat werd deze finale. Niettemin is het volledige werk een niet geringe prestatie voor een jonge componiste en de solopartij vergt best een virtuoos. Over die eigenschap beschikt Francesco Nicolosi zeker, maar belangrijker is dat hij alle aspecten, zeker ook de expressieve in acht neemt bij zijn spel. Stefania Rinaldi zorgt voor een stimulerende begeleiding.

Met twee strijkers als partners zorgt Nicolisi ook voor een behoorlijke interpretatie van het Pianotrio, maar het drietal neigt er meer dan het over het geheel net iets geëngageerdere Darlington trio (Hyperion CDA 66331) toe om het scherzo (ten spelen als tempo di menuetto) eerder vlot, oppervlakkig dan gracieus te spelen.

De enige bezwaren tegen de opnameklank zijn wat te lichte lage tonen en soms wat schrijnende orkestviolen.