Schumann: Szenen aus Goethe’s Faust WoO 3. Christiane Karg, Mari Eriksmoen, Bernarda Fink, Andrew Staples, Christian Gerhaher, Alastair Miles, Kurt Rydl, Tareq Nazmi met solisten en kamerkoor van de Augsburgse Domsingknaben en het koor- en symfonie orkest van de Beierse omroep o.l.v. Daniel Harding. BR Klassik 90012-2 (2 cd’s, 1u. 55’50”). 2013

Vóór Schumann had nog geen enkele componist getracht om de mystieke slotscène uit Goethes Faust II op muziek te zetten. Maar Schumann deed dit wel in 1849 voor een aan de componist gewijd eeuwfeest. Later vulde hij dat aan met twee eerdere fragmenten (delen) en de ouverture volgde het laatst in 1853.

Van dit werk bestonden al voortreffelijke eerdere opnamen van Abbado (Sony 88697-71282-2) en Harnoncourt (RCO Live RCO 09001). Deze Beierse maakt dat op het hoogste niveau opererende driemanschap compleet (zie Vergelijkende Discografie).

Bij Daniel Harding horen we nog eens na zijn deelname bij Harnoncourt opnieuw Christian Gerhaher als een voortreffelijke, ook gevoelige, nu ook wat intiemere Faust. Dat is niet zo verrassend, maar de echte verrassing hier is Christiane Karg als een stralende Gretchen. Alastair Miles is een imposante Mefisto en de solobijdragen van Bernarda Fink, en Andrew Staples zijn al even bewonderenswaardig. Maar minstens zoveel lof verdient dirigent Harding door de geïnspireerde wijze waarop hij tot in het detail de orkestpartij presenteert. Hij zorgt mede voor een geslaagde, mooi genuanceerde kernfusie tussen dichtkunst en muziek.

De Münchense opname klinkt wat directer dan de Amsterdamse, maar heeft wat minder mooie zaalsfeer. De onderlinge verschillen tussen dat tweetal die er zeker zijn, maken een foute keus gelukkig onmogelijk.