Schumann:  Humoreske in Bes op. 20; Romanze in Fis op. 28/2; Pianosonate nr. 1 in fis  op.11; Schumann C.,: UIt Pièces caractéristiques op.5 nr. 3 en 4. Imogen Cooper. Chandos CHAN 10841 (71’13”).2014

Goed dat Imogen Cooper na de nodige omzwervingen onderdak lijkt te hebben gevonden bij Chandos en daar niet alleen van een zeer goed verzorgde opnametechniek kan profiteren, maar in dit geval ook van de goed passende akoestiek van The Snape in Maltings.

In dit recital laat ze impliciet iets van de kruisbestuiving binnen het echtpaar Schumann horen. Ze begint met een wat langzaam gespeelde Humoreske (vergelijk bv. Lupu, Decca 440.496-2, een andere grote Schumannvertolker), maar geeft het stuk daarmee een eigenlijk nog groter romantisch gevoel.

De Romanze klinkt relatief pittig, maar vormt een mooie overgang naar twee van de vier ‘karakteristieke stukken’ van de tiener Clara: ‘Romance’ en ‘Le ballet des revenants’ uit 1833. Ze zijn te weinig bekend. De overgang naar de Pianosonate nr.1 van  Robert is extra leuk omdat die een thema hergebruikt in de expositie van het eerste deel. Het werk wordt hier met de nodige passie gespeeld en klinkt bijzonder stijlvol. Er wordt duidelijk gearticuleerd, het toucher is zeer gevarieerd zoals we dat van de pianiste op haar best kennen. Samenhang en contrast heersen in evenwichtige vorm. De pianoklank is warm en rond. Vergelijk de Sonate zoals Cooper die speelt maar ‘ns met die van Bernd Glemser (Naxos 8.554275). Ook hij schitterde in dit werk.