Corigliano: Klarinetconcert; Carter: Klarinetconcert. Eddy Vanoosthuyse met het Brussels filharmonisch orkest o.l.v. Paul Meyer. Aeon AECD 1230 (48’44”). 2011

John Corigliano (1977) is in New York geboren waar zijn vader concertmeester was van het filharmonisch orkest. Vlak na het behalen van zijn diploma aan de Columbia universiteit werkte de jonge componist samen met Leonard Bernstein in de intussen legendarische tv reeks Young people’s concerts.

Bernstein gaf in 1987 ook opdracht voor het klarinetconcert, het eerste concertante werk om de orkestaanvoerders van het New Yorkse orkest onder de aandacht te brengen.

Toen regisseur Ken  Russell een uitvoering hoorde, was hij zodanig onder de indruk dat hij Corigliano opdracht gaf om de muziek voor zijn film Altered States te schrijven. Later werd deze voor een Oscar genomineerd.

Zoals dit klarinetconcert duidelijk laat horen, is Corigliano’s concert net zo multicultureel en eclectisch als de New Yorkse muziekwereld. Het eerste deel is onbeschaamd ‘modernistisch. De klarinet dribbelt haastig rond terwijl het orkest gromt en tjilpt. In het tweede gedeelte wordt de muziek wilder, alsof de solist op hete kolen danst. Het tweede deel is daarentegen een lyrische, heel expressieve elegie ter nagedachtenis van Corigliano’s vader en in een verrassend nieuwe wending gebruikt de componist in de finale een thema uit een sonate van Giovanni Gabrieli uit 1597, in antifonale vorm nog wel als een dialoog die verloopt tussen strategisch verdeelde instrumentgroepen in de zaal. Dit gewaagde theatrale accent kan een geweldig 3-D geluidseffect opleveren, dat op een stereo cd niet geheel uit de verf kan komen.

Er bestaan opnamen van Stanly Drucker (Newport NW 309-2) en Richard Stolzman (RCA 09026-61360-2) en Michael Collins (Warner 2564-61952-2) van di werk, maar deze Belgische versie is aantrekkelijker vanwege de koppeling met het Klarinetconcert van Carter dat uit een heel andere, veel afstandelijker wereld lijkt te komen. Opvallend is de toepassing van een sterk gediviseerd kamerorkest dat zorgt voor een heel transparant, soms bijna arcadisch klankbeeld. Anders gekoppelde opnamen van het Carterconcert zijn er ook van Michael Collins (DG 459.660-2) en Damiens (Virgin 545.351-2).