Cima: Vespro della Beata Vergine. Musica Fiorita en Cantilena antiqua o.l.v. Daniela Dolci. Pan Classics PC 10316 (61’). 2014 

In de zestiende eeuwse wereld van de gewijde muziek, in de overgang van Laat-Renaissance naar Vroeg-Barok was de tekst van de Mariavespers niet alleen een bron voor een prachtige, bekende compositie van Monteverdi met zijn Vespro della Beata Vergine uit 1610, maar werd die tekst onder meer ook door Francesco Cavalli in 1656 (Françoise Lasserre, Pierre Verany PV 708091/2), Isabella Leonarda in 1678 (Giovanni Acciai, Tactus TC 62370-2) en Johann Rosenmüller in ?? (Konrad Junghänel, Harmonia Mundi HMC 90.1611/2) getoonzet.

Bij Monteverdi’s werk kan men verschillende kanten op met enerzijds een ‘solistische’ aanpak (Alessandrini, Naïve OP 30403) of anderzijds een grotere bezetting (King, Hyperion CDA 67531/2).

Wat nu Giovanni Paolo Cima (ca. 1570 – ca. 1626) betreft, gold hij in zijn tijd als een der groten naast Monteverdi en Merulo. Curieus toeval is dat zijn Vespers net als die van Monteverdi ook in 1610 verschenen. Maar de compositie van Cima heeft – als we deze vertolking van Dolci als normbepalend beschouwen – een intiemer gehalte. Dat komt vooral ook omdat Dolci koos voor één stem per partij. Het werk klinkt vooral lyrisch, zonder dramatische accenten maar wel met fraaie chromatische wendingen en een verbeeldingsvolle manier waarop de tekst op muziek is gezet. Ook de instrumentale begeleiding is bescheiden gehouden, met hoofdrollen voor viool en cornet, doch zonder trombone. Goed is de toevoeging van instrumentale stukken en gregoriaanse antifonen, maar merkwaardig is dat het gebruikelijke Magnificat tot slot ontbreekt. Toch een best interessante toevoeging aan het Vesper repertoire.