Castiglioni: Suite La buranella; Altisonanza; Psalm 19. Teresia Bokor (s), Sine Bundgaard (s) met het Deens Nationaal symfonie orkest en –koor o.l.v. Gianandrea Noseda. Chandos CHAN 10858 (62’34”). 2014

Net als zijn oudere landgenoten Maderna, Berio en Nono was Niccolò Castiglioni (1932-1996) een avant-gardist die in zijn Amerikaanse tijd ook door Cage werd beïnvloed.  Maar gelukkig wel eentje die over gevoel voor humor beschikte. Dat blijkt uit de zevendelige, mooi met inbreng van celesta, xylofoon, harp klavecimbel en klokken opgetuigde orkestsuite La Buranella uit 1990 (Buro is het eiland bij Venetië waar Galuppi is geboren) die ongeveer op dezelfde wijze als Stravinsky’s Pulcinella (Pergolesi) en de Antiche Danze van Respighi zijn gebaseerd op vroegere werken, in dit geval op klavecimbelsonates van Galuppi. Het werk, een patiche, heeft een niet al te hoog soortelijk gewicht, maar klinkt eenvoudig, charmant en vrolijk.

Dieper graaft de componist in de beide andere werken die wat substantiëler zijn en een meer religieuze eredienst achtergrond bezitten. Altisonanza (1992) is een veel complexer driedelig werk waarin de piano een wezenlijke rol vervult met in het midden een sarabana die ook wijst op een voorkeur voor oude vormen. Het werk kan gelden als een van Castigliones beste composities. Met een snufje Frans impressionisme en Messiaen-achtige vogelzang.

Salmo XIX (1980) is echt modernistisch en vergt een tweetal sopranen dat een fikse dosis coloraturen te verwerken krijgt en over een perfecte hoogte moet beschikken plus een koor dat dramatische erupties te verwerken heeft. Het werk bezit prachtig wisselende klankkleuren en heeft kracht plus caleidoscopische schoonheid te bieden.

Curieus dat deze opname in Denemarken en niet in Italië tot stand kwam. Maar de keuze is volkomen gerechtvaardigd want Noseda en zijn team bereiken over de hele linie bijzonder goede resultaten.