Campra: Benedictus Dominus; Requiem. Véronique Gens (s), Anne Gotkovsky (s), Jean-Paul Fouchécourt (t), Peter Harvey (bs) met Le concert spirituel o.l.v. Hervé Niquet. Adda ADDA 581275, Accord 472.236-2 (57’07”). 1991

Gedurende de laatbarok werden in Frankrijk twee heel prachtige Messes des morts gecomponeerd. De eerste was van Jean Gilles, de tweede van André Campra. Beiden kwamen uit de Province en beiden hadden iets gemeenschappelijks in die zin, dat Campra de dodenmis van zijn collega dirigeerde bij diens begrafenis in 1705.

Campra was een hoogbegaafde componist die niet alleeb prachtige gewijde muziek schreef maar die ook een succesvolle en vernieuwende opera en balletcomponist was getuige werken als Le carnaval de Vénise, L’Europe galante, Idomenée en Tancrède.

Die gave vinden we weerspiegeld terug in zijn vermogen om de componenten van een omvangrijk religieus werk op kleurige en dramatische wijze te behandelen en te verwerken. Desondanks zijn het toch vooral de rustige intensiteit en het contemplatieve karakter van dit Requiem  die de diepste indruk maken. Zo is zelfs sprake van een zekere verwantschap met het Requiem van Fauré dat zo’n tweehonderd jaar later werd geschreven.

Voorafgegaan door het motet Benedictus Dominus toont Hervé Niquet een goed gevoel voor deze muziek en hij verzamelde een heel goede, sterke solistenbezetting. Dat daarin de als altijd treffende Véronique Gens en donkere bas Peter Harvey markante dingen laten horen, ligt voor de hand. Opvallender is echter de haute contre tenor Jean-Paul Fouchécourt.

De koorstemmen van Le concert spirituel klinken helder en mengen goed met het orkestaandeel dat effectief en levendig door Niquet wordt geleid.

Voor mooie alternatieve opnamen zorgden onder meer Herreweghe (Harmonia Mundi HMC 90.1251) en Gardiner (Erato 4509-99714-2)