Cimarosa: Pianosonates nr. 1-44. Dario Candela. Dynamic CDS 7720 (70’56”). 2015

Dat de vooral als operacomponist bekende Domenico Cimarosa ook ijverig 88 korte pianostukken schreef, bleek pas in 1927 toen ze werden ontdekt. Verschillende uitgevers, zoals Vitale, Rossi en Boghen groepeerden die stukken in twee of driedelige sonates. Cimarosa blijkt daarin het spoor van Domenico Scarlatti te volgen wat blijkt uit de vele echofrasen en moeijk herhaalbare noten. Alleen blijkt Scarlatti veel inventiever en geestiger.Maar charme bezit het materiaal van Cimarosa zeker. Ook Galuppi wordt in herinnering geroepen.

Aan opnamen heeft het niet ontbroken. De enige echt volledige is van David Boldrini (Brilliant Classics 95027 (2 cd’s). Marcella Crudeli kwam reeds in 1991 met liefst 62 stuks op de proppen (Sound SBCD 1509, 2 cd’s met 1u. 49’30” muziek) en Victor Sangiorgio (Naxos 8.570718, 8.572689) met 35 stuks. Er is meer, van Andrea Coen bijvoorbeeld met 44 stuks (Stradivarius STR 33414). Uit het grote aantal op één cd ondergebrachte sonates blijkt reeds dat deze werken haast nog grotere miniatuurtjes zijn dan de sonates van Domenico Scarlatti. In de nieuwe opname van Dario Candela duurt de langste sonate 3 minuten, de kortste 38 seconden.

Behalve deze nieuwe uitgave zijn me de overigen onbekend, dus onderlinge vergelijkingen moeten aan de grondige liefhebber worden overgelaten. Wel duidelijk is dat Candela die het geheel van 88 sonates van Cimarosa gaat opnemen. Met zij behoorlijke stijlgevoel en zijn royale technische beheersing beschikt Candela over de benodigde toerusting om deze miniaturen in al hun levendigheid recht te doen.