Chabrier: Pièces pittoresques nr. 1-10; Aubade; Balabile; Caprice; Feuillet d’album; Habanera; Bourrée fantasque. Angela Hewitt. Hyperion SACDA 67515 (76’06”). 2004

Chabrier was zelf een onstuimige en briljante pianist die vaak in zijn enthousiasme veroorzaakte dat de anaren braken. In zijn pianowerken is nauwelijks sprake van agressiviteit, maar net als zijn symfonische werken geven ze blijk van een grote zorg voor kleur en welluidendheid.

Met zijn Dix pièces maakte hij een doorbraak. Poulenc vond deze werken ‘even even belangrijk voor de Franse muziek als de Préludes van Debussy’. Door de manier waarop ze een stemming vormen of een beeld oproepen doen ze aan de poëtische miniaturen van Schumann, zoals in de Kinderszenen denken, maar Chabrier voegde nog een dosis humor toe.

Het bekendste uit de reeks is ‘Idylle’, een lyrische, bitterzoete melodie die extra kracht wordt bijgezet met een staccato in de linkerhand. Vrijwel even mooi is ‘Sous-bois’ dat erg in de smaak viel bij Ravel en waarin een donkere figuur voor de linkerhand contrasteert met een vlot kinderrijmpje in de rechter.

De pianosnaren vernielende Chabrier kan enigszins worden herkend in ‘Tourbillon’, een typische salon-galop volgens Poulenc. Een deel met snel passagewerk dat ook Chabriers mengsel van verfijning en bravado weerspiegelt.

Bij de losse stukken zijn het vooral de levendige vorm van de ‘Habenera’, de ritmische energie van de ‘Bourrée grotesque’ en de innemende schoonheid van ‘Aubade’ die grote indruk maken.

Veel van dit moois werd door Alain Planès (Harmonia Mundi HMC 90.1465) aan het licht gebracht, maar Angela Hewitt laat deze muziek is al zijn aspecten nog wat beter tot zijn recht komen.