Carvalho: Testauride argonauta. Elisabeth von Magnus (ms., Icaro), Curtis Rayam(t., Testoride), Lucia Meeuwsen (ms., Irene), Daniela Hennecke (s., Leucippo), Lina Akerlund (s., Nice e) met het Clemecic Consort o.l.v. René Clemencic. Nuova Era NE 7376 (2 cd’s, 2u., 04’30”). 1990
Carvalho: L’Angelica. Joana Seara (s., Angelica), Sandra Medeiros (s., Tirsi), Lidia Vinyes Curtis (ms., Medoro), Maria Luisa Tavares (ms., Licori), Fernando Guimaräes (t., Orlando) met Concerto Campestre o.l.v. Pedro Castro. Naxos 8.573554/5 (2 cd’s,1u. 50’54”). 2015
De Portugese componist João de Sousa Carvalho (1742-1798) die in dienst was van koningin Maria I leverde behalve met de beide hier behandelde opera’s ook met L’amore industrioso uit 1768 belangrijke bijdragen aan het nationale muziekrepertoire. Hij ontving zijn opleiding in Italië en het is nauwelijks te verwonderen dat zijn muziek ook Italiaans klinkt. Dat effect wordt nog versterkt doordat hij bij voorkeur Italiaanse libretti gebruikt.
Testauride argonauta (1780) is een opera in twee aktes op een libretto van Martinelli en bevat een typische Argonautenverhaal. Wat het vocale aandeel betreft, is deze opname meer dan geslaagd; de stemmen klinken expressief, er wordt stijlvol en met karakter gezongen, zeker door de dames; ze weten ook goed met hun stem te acteren. De tenor voldoet ietsje minder. Wat ronduit tegenvalt is de schoolse slordige begeleiding van de ooit zo erg goede Clemencic. De hoorns dragen veel tekortkomingen bij. Clemencics gloriedagen lijken voorbij. De muziek klinkt daardoor ook wat dunnetjes. De opname laat nogal wat podium bijgeluiden horen. Enige voorzichtigheid is dus geboden, maar ja: hert gaat wel om een interessant unicaat.
In de ‘serenata per musica da cantari’ L’Angelica is dat Metastasio, die op zijn beurt terugging Ariosto’s Orlando furioso. De op zich niet zo boeiende handeling over nogal bordkarton blijvende figuren gaat vooral over de manier waarop de schone en slimme Angelica haar verleidingstalent inzet en misbruikt om haar doel te bereiken, namelijk de edele Orlando te laten geloven dat ze van hem houdt, terwijl ze tenslotte met Medoro vandoor gaat.
Dit werk krijgt een over de hele linie homogene, behoorlijk geslaagde uitvoering zonder hoogte- of dieptepunten; er kan aangenaam naar worden geluisterd.