Corigliano: Of rage and remembrance; Symfonie nr. 1. Oratorio society of Washington, Choral arts society of Washington en Nationaal symfonie orkest Washington o.l.v. Michelle DeYoung c.q. Leonard Slatkin. RCA 09026-68450-2 (53’23”). 1996

Bij Of rage and remembrance gaat het om een herziene versie van Giulio’s song, een chaconne op een twaalftoons thema dat de componist terugvond na het overlijden van zijn cellovriend Giulio en dat nu als elegie voortleeft. Het heeft ook een concertante pianopartij (mooi ingevuld door Lambert Orkis achter het toneel).

De symfonie nr. 1 uit 1989 kreeg al gauw ook de bijnaam Aids symfonie omdat het gaat om ook een elegie ter nagedachtenis aan de vrienden van de componist die aan aids stierven.

Het is een wat retorische muziek waarin de componist zijn hart heel emotioneel op de tong draagt. Het eerste deel is vrij ruig en beschrijft de verschrikkingen van de epidemie aan de hand van drie elegieën voor persoonlijke vrienden met als uitgangspunt een tango van Albeniz, een tarantella scherzo en de genoemde Giulio’s song (tekst William Hoffman) voor solisten, koor en orkest met Michelle DeYoung als markantste zangeres, het culminatiepunt in het derde deel. Het orkestaandeel bezit een scherpe focus.

Vitale, heel communicatieve muziek met een reeks toonclusters, kleurige effecten, schurende strijkersklanken en slagwerkuitbarstingen die ontroert.