Couperin, F.: L’apothéose de Lully; Leçons de ténèbres pour le mercredi saint nr. 1-3. Stéphane Degout (spr.) c.q. Katherine Watson (s), Anna Dennis (s) met Arcangelo o.l.v. Jonathan Cohen. Hyperion CDA 68093 (70’35”). 2014

In zijn L’apothéose composé à la mémoire immortelle de l’incomparable M. De Lully en La Parnasse ou l’apothéose de Corelli eerde François Couperin de grote deugden van de conflicterende Franse en Italiaanse invloeden op de vroeg-achttiende eeuwse muziek. Lully en Corelli werden in de Elysische velden verenigd. Waarbij de Franse en Italiaanse muzen elkaars muziek speelden. L’apothéose de Lully is programmatisch en gaat over Apollo en Mercurius. Een prachtig concept als geheel, ooit precies zo gerealiseerd door Hespérion XX met Jordi Savall (Astrée ES 9947).

Jonathan Cohen slaat met Arcangelo een andere weg in en combineert het eerbetoon aan Corelli met de drie sombere Leçons de ténèbres pour le mercredi saint, die werden geschreven voor de woensdag in de lijdensweek. De prachtige melodieën en de gekwelde, doch waardige chromatismen zullen een verrassing zijn voor de luisteraar die Couperin kent als een hoffelijke, mogelijk zelfs tamelijk frivole componist. 

Véronique Gens en Sandrine Piau gaven hier indertijd met Les talens lyriques onder Christophe Rousset een ideale verklanking van (Decca 466.776-2). Zo goed is de nieuwe realisatie niet helemaal, maar deze is op zichzelf ook best de moeite en wie de koppeling van de wereldse en de geestelijke wereld aanstaat, kan gerust zijn of haar gang gaan.