Crusell: Kwartetten voor klarinet, viool, altviool en cello nr. 1 in Es op. 2, 2 in c op. 4 en 3 in D op. 7. Eric Hoeprich met leden van het Londens Haydn kwartet. Glossa GCD 920609 (68’03”). 2016

Relatief bekend zijn de Klarinetconcerten van de Fin Bernhard Crusell (1775-1839) dankzij de inspanningen van bijvoorbeeld Emma Johnson (ASV CDDCA 559), Karl Kriikku (Ondine ODE 965-2) en Anthony Pay (Virgin 759.287-2). Minder bekend zijn de drie Klarinetkwartetten, hoewel daar best opnamen van beschikbaar waren. Bijvoorbeeld van Thea King en leden van het Allegri kwartet (Hyperion CDA 66077) en Karl Kriikku met leden van het Avanti kwartet (Ondine ODE 727-2).

Omdat de componist leefde in de overgangsperiode van de achttiende naar de negentiende eeuw is duidelijk dat het idioom van deze composities iets post-Mozartiaans en pre-Brahmsiaans heeft, waardoor we in de buurt van Weber, van de vroege romantiek komen.

Dat blijkt vooral uit het tweede kwartet, terwijl het derde nog enigszins terugblikt op de Sturm und Drang tijd. 

De opname van Eric Hoeprich, die we maar al te goed kennen uit het Orkest van de achttiende eeuw, is in zoverre bijzonder dat hij, komend uit de authentieke hoek, speelt op een replica van een Grenser klarintet zoals de componist zelf die graag hanteerde. Dat levert dankzij de grotere gaten rijkere kleuren en meer nuancen op, maar maakt de speeltechniek er niet makkelijker op. Beide verschijnselen zijn hoorbaar. Maar over het algemeen komen de zangerige melodielijnen zowel als de pittiger momenten heel mooi tot klinken. Dat de die leden van het Haydnkwartet op darmsnaren spelen, zorgt voor een inderdaad hoge mate aan oorspronkelijkheid. Er is veel voor te zeggen om deze uitgave nu bovenaan het lijstje beschikbare opnamen te zetten.